ធម៌មិនមែនជាអតីតផង មិនមែនជាអនាគតផង ជាបច្ច័យនៃធម៌មិនមែនជាអតីតផង មិនមែនជាអនាគតផង ដោយហេតុប្បច្ច័យ។
នអតីតារម្មណត្តិកៈ
[៣២] អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាអតីត … អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាអនាគត … អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាបច្ចុប្បន្ន…។
[៣៣] ធម៌មិនមែនជាខាងក្នុង អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាខាងក្នុង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ ធម៌មិនមែនជាខាងក្រៅ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាខាងក្រៅ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។
[៣៤] ធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាខាងក្នុង អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាខាងក្នុង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាខាងក្រៅ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាខាងក្នុង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ ធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ខាងក្រៅ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាខាងក្រៅ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ
នអតីតារម្មណត្តិកៈ
[៣២] អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាអតីត … អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាអនាគត … អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាបច្ចុប្បន្ន…។
នអជ្ឈត្តត្តិកៈ
[៣៣] ធម៌មិនមែនជាខាងក្នុង អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាខាងក្នុង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ ធម៌មិនមែនជាខាងក្រៅ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាខាងក្រៅ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។
នអជ្ឈត្តារម្មណត្តិកៈ
[៣៤] ធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាខាងក្នុង អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាខាងក្នុង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាខាងក្រៅ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាខាងក្នុង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ ធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ខាងក្រៅ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានអារម្មណ៍ជាខាងក្រៅ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ