[៣៤៩] ធម៌មិនមែនជាកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនា អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង មិនមែនជាអព្យាកតៈ មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនជាអកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនា អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង មិនមែនជាអព្យាកតៈ មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនជាអព្យាកតៈ មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនា អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង មិនមែនជាអព្យាកតៈ មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៥។
[៣៥០] ធម៌មិនមែនជាកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនា អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង មិនមែនជាអព្យាកតៈ មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនជាអកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនា អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង មិនមែនជាអព្យាកតៈ មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៥។
[៣៥០] ធម៌មិនមែនជាកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនា អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង មិនមែនជាអព្យាកតៈ មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនជាអកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនា អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអកុសល មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង មិនមែនជាអព្យាកតៈ មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនាផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៥។