​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​នាកាល​រាត្រី​បឋមយាម​ ​កន្លង​ហើយ​ ​ស្រាប់តែ​ទេវតា​មួយ​អង្គ​ ​មាន​រស្មី​រុងរឿង​ ​ញុំាង​ស្ទឹង​ត​បោ​ទា​ទាំងមូល​ ​ឲ្យ​ភ្លឺស្វាង​រុងរឿង​ ​ចូល​មករ​ក​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​លុះ​ចូល​មកដល់​ហើយ​ ​ក៏​ឋិតនៅ​នាអាកាស​ ​ពោល​គាថា​នេះ​ថា​
​នែ​ភិក្ខុ​ ​លោក​មិន​នៅ​បរិភោគ​ ​(​កាមគុណ​)​ ​មក​ដើរ​បិណ្ឌបាត​ ​ម្តេច​ក៏​លោក​មិន​បរិភោគ​ ​ហើយ​សឹម​ត្រាច់​បិណ្ឌបាត​ ​នែ​ភិក្ខុ​ ​ចូរ​លោក​បរិភោគ​ ​ហើយ​សឹម​ត្រាច់​បិណ្ឌបាត​ចុះ​ ​កុំ​ឲ្យ​កាល​ ​(​នៅក្មេង​)​ ​កន្លង​ហួស​លោក​ឡើយ​។​

​ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កាល​ទេវតា​នោះ​ ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​បាន​និយាយ​តបនឹង​ទេវតា​នោះ​ ​ដោយ​គាថា​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​
​អាត្មា​មិនដឹង​កាល​ ​(​ដែល​ត្រូវ​ស្លាប់​)​ ​ទេ​ ​ព្រោះ​កាល​ ​(​ត្រូវ​ស្លាប់​)​ ​កំបាំង​ជិត​មិន​ប្រាកដ​សោះ​ ​ហេតុ​នោះ​ ​បាន​ជា​អាត្មា​ ​មិន​នៅ​បរិភោគ​ ​មក​ត្រាច់​បិណ្ឌបាត​ ​កុំ​ឲ្យ​កាល​ ​(​ធ្វើស​មណ​ធម៌​)​ ​កន្លង​ហួស​អាត្មា​ឡើយ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៤ | បន្ទាប់