​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ទេវតា​នោះ​ ​ត្រឡប់​មក​ឈរ​លើ​ប្រឹថពី​វិញ​ ​ហើយ​និយាយ​នឹង​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​នែ​ភិក្ខុ​ ​លោក​នៅ​ក​ម្លោះ​ ​មក​បួស​ទាំង​នៅក្មេង​ ​កំពុង​មាន​សក់ខ្មៅ​ស្រិល​ ​ទើបតែ​ពេញវ័យ​ ​កំពុង​ចម្រើន​ ​គឺ​បឋមវ័យ​ ​មិនទាន់​បាន​លេង​ក្នុង​កាម​ទាំងឡាយ​ឡើយ​ ​នែ​ភិក្ខុ​ ​ចូរ​លោក​បរិភោគ​កាម​ ​ជា​របស់​មនុស្ស​វិញ​ ​លោក​កុំ​លះបង់​ ​នូវ​សន្ទិដ្ឋិក​កាម​ ​ហើយ​ស្ទុះ​ទៅ​រក​កាលិក​កាម​ឡើយ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កាលបើ​ទេវតា​នោះ​ ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ក៏បាន​និយាយ​នឹង​ទេវតា​នោះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​អាត្មា​លះបង់​សន្ទិដ្ឋិក​កាម​ហើយ​ ​មិនមែន​ស្ទុះ​ទៅ​រក​កាលិក​កាម​វិញ​ទេ​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​តែ​អាត្មា​លះបង់​កាលិក​កាម​ ​ប្រាថ្នា​យក​សន្ទិដ្ឋិក​លោកុត្តរធម៌​វិញ​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ព្រោះថា​ ​កាលិក​កាម​ទាំងឡាយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​មានទុក្ខ​ច្រើន​ ​មាន​សេចក្តី​ចង្អៀតចង្អល់​ច្រើន​ ​ទោស​ក្នុង​កាលិក​កាម​នុ៎ះ​ ​ខ្លាំង​ពន់ពេក​ ​ធម៌​នេះ​ ​ជា​សន្ទិដ្ឋិកៈ​ ​ជា​អ​កា​លិ​កៈ​ ​ជា​ឯ​ហិប​ស្សិ​កៈ​ ​ជា​ឱ​បន​យិ​កៈ​ ​ជា​បច្ច​ត្ត​វេ​ទិ​ត​ព្វ​ធម៌​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កាលបើ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ទេវតា​នោះ​ ​ក៏​និយាយ​នឹង​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​នែ​ភិក្ខុ​ ​ចុះ​កាលិក​កាម​ទាំងឡាយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​មានទុក្ខ​ច្រើន​ ​មាន​សេចក្តី​ចង្អៀតចង្អល់​ច្រើន​
ថយ | ទំព័រទី ២៥ | បន្ទាប់