​[​៤៦០​]​ ​លំដាប់នោះ​ឯង​ ​មារ​មានចិត្ត​បាប​ ​ក៏​ចូល​សំដៅ​ទៅ​រក​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ ​បាន​ពោល​នឹង​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដោយ​គាថា​ដូច្នេះ​ថា​
​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ប្រៀនប្រដៅ​នូវ​បុគ្គល​ដទៃ​ ​ដោយ​ពាក្យ​ណា​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​មិន​សមគួរ​ដល់​ព្រះអង្គ​ទេ​ ​ព្រះអង្គ​ប្រព្រឹត្ត​នូវ​ធម្មកថា​នោះ​ ​កុំ​ជាប់​ចំពាក់ចិត្ត​ ​ក្នុង​អំណរ​ ​និង​កំហឹង​ឡើយ​។​
​[​៤៦១​]​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ព្រះសម្ពុទ្ធ​ ​មាន​សេចក្តី​អនុគ្រោះ​ ​ដោយ​ប្រយោជន៍​ ​តែង​ប្រៀនប្រដៅ​នូវ​បុគ្គល​ដទៃ​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​ទ្រង់​ផុត​ស្រឡះ​ ​ចាក​អំណរ​ ​និង​កំហឹង​ហើយ​។​ ​

 គ្រានោះ​ឯង​ ​មារ​មានចិត្ត​បាប​ ​កើតទុក្ខ​ ​តូចចិត្ត​ថា​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ស្គាល់​អញ​ ​ព្រះ​សុគត​ ​ស្គាល់​អញ​ ​ដូច្នេះហើយ​ ​ក៏​បាត់​ចាកទី​នោះ​ទៅ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣០៤ | បន្ទាប់