​ព្រោះ​ហេតុ​ដូចម្តេច​ ​ព្រោះថា​ ​ខ្លួន​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​ ​គប្បី​ធ្វើ​នូវ​អំពើ​ណា​ ​ដល់​ខ្លួន​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​ ​ឯ​បុគ្គល​ទាំងនោះ​ ​រមែង​ធ្វើ​នូវ​អំពើនោះ​ ​ដល់​ខ្លួន​ដោយខ្លួនឯង​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ខ្លួន​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​ ​របស់​បុគ្គល​ទាំងនោះ​ឡើយ​ ​លុះតែ​បុគ្គល​ណាមួយ​ ​ប្រព្រឹត្ត​សុចរិត​ដោយ​កាយ​ ​ប្រព្រឹត្ត​សុចរិត​ដោយ​វាចា​ ​ប្រព្រឹត្ត​សុចរិត​ដោយចិត្ត​ ​ទើប​ខ្លួន​ឈ្មោះថា​ជាទីស្រឡាញ់​ ​របស់​បុគ្គល​ទាំងនោះ​ ​ទុកជា​បុគ្គល​ទាំងនោះ​ ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ខ្លួន​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​ ​របស់​យើង​ ​ក៏​ឈ្មោះថា​ ​ខ្លួន​ជាទីស្រឡាញ់​ ​របស់​បុគ្គល​ទាំងនោះ​ ​ដោយពិត​ ​សេចក្តី​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​ដូចម្តេច​ ​ព្រោះថា​ ​ខ្លួន​ជាទីស្រឡាញ់​ ​គប្បី​ធ្វើ​នូវ​អំពើ​ណា​ដល់​ខ្លួន​ជាទីស្រឡាញ់​ ​បុគ្គល​ទាំងនោះ​ ​តែង​ធ្វើ​នូវ​អំពើនោះ​ ​ដល់​ខ្លួន​ដោយខ្លួនឯង​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ខ្លួន​ឈ្មោះថា​ ​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​បុគ្គល​ទាំងនោះ​។​
​ [​៣៣៩​]​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ត្រាស់​ថា​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​ហេតុ​នុ៎ះ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​ហេតុ​នុ៎ះ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​បុគ្គល​ណាមួយ​ ​ប្រព្រឹត្ត​ទុច្ចរិត​ដោយ​កាយ​ ​ប្រព្រឹត្ត​ទុច្ចរិត​ដោយ​វាចា​ ​ប្រព្រឹត្ត​ទុច្ចរិត​ដោយចិត្ត​ ​ខ្លួន​ឈ្មោះថា​ ​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​របស់​បុគ្គល​ទាំងនោះ​ឡើយ​ ​ទុកជា​បុគ្គល​ទាំងនោះ​ ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៩៥ | បន្ទាប់