បិដក ភាគ ៣៦ - ទំព័រទី ២៧២

នឹង​ធ្លាក់ទៅក្នុង​នរក​ ​ដូច​គេ​នាំ​យក​ទៅ​ទំលាក់​ចោល​។​ ​កាល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ត្រាស់​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​អសិ​ពន្ធ​ក​បុត្ត​គាម​ណី​ ​ក៏​សរសើរ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ភ្លឺច្បាស់​ណាស់​ ​ព្រះអង្គ​ ​ភ្លឺច្បាស់​ណាស់​ ​ព្រះអង្គ​។​ ​បេ​។​ ​សូម​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ចាំទុក​នូវ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ថា​ ​ជា​ឧបាសក​ ​អ្នក​ដល់​នូវ​សរណគមន៍​ ​ស្មើដោយ​ជីវិត​ ​តាំងពី​ថ្ងៃនេះ​តទៅ​ ​។​ ​ចប់​ ​សូត្រ​ ​ទី៩​ ​។​
​ [​២៦៥​]​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​គង់នៅ​ក្នុង​វត្ត​វេឡុ​វន​ ​ជា​ក​ឡ​ន្ទ​ក​និវាប​ស្ថាន​ ​ជិត​ក្រុង​រាជគ្រឹះ​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​អន្តរាកថា^{​(​១​)}​ ​នេះ​ ​កើតឡើង​ ​ដល់​ពួក​ជន​ ​ដែល​អង្គុយ​ចួប​ជុំគ្នា​ ​នា​កណ្តាល​រាជបរិស័ទ​ ​ខាងក្នុង​ព្រះរាជវាំង​ថា​ ​មាស​ ​និង​ប្រាក់​ ​គួរ​ដល់​ពួក​សមណ​សក្យ​បុ​ត្ត​យ៍​ ​ពួក​សមណ​សក្យ​បុ​ត្ត​យ៍​ ​ក៏​ត្រេកអរ​ ​ចំពោះ​មាស​ ​និង​ប្រាក់​បាន​ ​ពួក​សមណ​សក្យ​បុ​ត្ត​យ៍​ ​ទទួល​នូវ​មាស​ ​និង​ប្រាក់​បាន​ ​។​

---

ថយ | ទំព័រទី ២៧២ | បន្ទាប់