​ ​[​២៦៦​]​ ​សម័យ​នោះ​ ​គាម​ណី​ឈ្មោះ​ ​មណិ​ចូឡ​កៈ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​បរិស័ទ​នោះ​ដែរ​។​ ​ទើប​មណិ​ចូឡ​ក​គាម​ណី​ ​និយាយ​នឹង​បរិស័ទ​នោះ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​អស់លោក​ទាំងឡាយ​ ​លោក​ទាំងឡាយ​ ​កុំ​និយាយ​យ៉ាងហ្នឹង​ឡើយ​ ​មាស​ ​និង​ប្រាក់​ ​មិន​គួរ​ដល់​ពួក​សមណ​សក្យបុត្តិយ៍​ទេ​ ​ពួក​សមណ​សក្យបុត្តិយ៍​ ​មិន​ត្រេកអរ​ ​ចំពោះ​មាស​ ​និង​ប្រាក់​ទេ​ ​ពួក​សមណ​សក្យបុត្តិយ៍​ ​មិន​ទទួល​នូវ​មាស​ ​និង​ប្រាក់​ទេ​ ​ពួក​សមណ​សក្យបុត្តិយ៍​ ​ជា​អ្នក​លះ​ចោល​កែវមណី​ ​និង​មាស​ហើយ​ ​ប្រាសចាក​មាសប្រាក់​ហើយ​។​ ​មណិ​ចូឡ​ក​គាម​ណី​ ​ក៏​មិន​អាច​ញុំាង​បរិស័ទ​នោះ​ ​ឲ្យ​យល់​បាន​សោះ​ ​។​ ​
 ​[​២៦៧​]​ ​គ្រានោះ​ ​ ​មណិ​ចូឡ​ក​គាម​ណី​ ​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ ​ក៏​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ហើយ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​លុះ​មណិ​ចូឡ​ក​គាម​ណី​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៧៣ | បន្ទាប់