​ប្រើ​បុរស​ម្នាក់​ថា​ ​នែ​ព្រះ​ស្តែង​ ​អ្នក​ចូរ​ដឹង​នូវ​ចិរ​វាសី​កុមារ​ចុះ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​បុរស​នោះ​ ​មិនទាន់​មក​ដរាបណា​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ក៏​មានទុក្ខ​ប្លែក​ ​ដោយ​គិតថា​ ​សូមកុំ​ឲ្យ​សេចក្តី​ទុក្ខ​នីមួយ​ ​បៀតបៀន​ ​ដល់​ចិរ​វាសី​កុមារ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ដរាប​នោះ​ដែរ​។​
 [​២៧០​]​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​គាម​ណី​ ​អ្នក​សំគាល់​សេចក្តី​នោះ​ ​ដូចម្តេច​ ​សេចក្តី​សោក​ ​ខ្សឹកខ្សួល​ ​ទុក្ខ​ ​តូចចិត្ត​ ​ចង្អៀតចិត្ត​ ​កើតឡើង​ ​(​ដល់​អ្នក​)​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​ស្លាប់​ក្តី​ ​ព្រោះ​ការ​ចាប់ចង​ក្តី​ ​ព្រោះ​ការ​វិនាស​ទ្រព្យ​ក្តី​ ​ព្រោះ​ការ​តិះដៀល​ក្តី​ ​នៃ​ចិរ​វាសី​កុមារ​មែនដែរ​ឬ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ប្លែក​ ​មានដល់​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​ស្លាប់​ក្តី​ ​ព្រោះ​ការ​ចាប់ចង​ក្តី​ ​ព្រោះ​ការ​វិនាស​ទ្រព្យ​ក្តី​ ​ព្រោះ​ការ​តិះដៀល​ក្តី​ ​នៃ​ចិរ​វាសី​កុមារ​ ​សូម្បី​មានជីវិត​នៅឡើយ​ ​ចុះ​ធ្វើ​ដូចម្តេច​ ​ទើប​សេចក្តី​សោក​ ​ខ្សឹកខ្សួល​ ​ទុក្ខ​ ​តូចចិត្ត​ ​ចង្អៀតចិត្ត​ ​នឹង​មិនកើត​ឡើង​ ​ដល់​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​។​ ​ម្នាល​គាម​ណី​ ​អ្នក​ត្រូវ​ដឹង​ដំណើរ​នុ៎ះ​ ​តាម​បរិយាយ​នេះ​ថា​ ​ទុក្ខ​ឯណា​នីមួយ​ ​កើតឡើង​ ​ទុក្ខ​ទាំងអស់​នោះ​ ​មាន​ឆន្ទៈ​
ថយ | ទំព័រទី ២៨១ | បន្ទាប់