​មិនមែន​ព្រោះហេតុតែ​សេនាសនៈ​ទេ​ ​មិនមែន​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​មក​បួស​ ​ព្រោះហេតុតែ​ភព​តូច​ ​ភព​ធំ​ទេ​ ​ក៏​អាត្មាអញ​ ​ជា​បុគ្គល​ដែល​ជាតិ​ ​ជរា​ ​មរណៈ​ ​សោក​ ​សេចក្ដី​ខ្សឹកខ្សួល​ ​ទុក្ខ​ ​ទោមនស្ស​ ​សេចក្ដី​ចង្អៀតចង្អល់​ ​គ្រប​សង្កត់​ ​ត្រូវ​ទុក្ខ​គ្រប​សង្កត់​ ​មាន​សេចក្ដីទុក្ខ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ខាងមុខ​ ​ធ្វើ​ម្ដេច​ហ្ន៎​ ​គប្បី​ធ្វើ​ទីបំផុត​គំនរ​ទុក្ខ​ទាំងអស់​នេះ​ ​ឲ្យ​ប្រាកដ​បាន​។​ ​អាត្មាអញ​ ​បួស​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ត្រិះរិះ​កាម​វិតក្កៈ​ក្ដី​ ​ត្រិះរិះ​ព្យាបាទ​វិតក្កៈ​ក្ដី​ ​ត្រិះរិះ​វិហឹសា​វិតក្កៈ​ក្ដី​ ​លោកសន្និវាស​នេះ​សោត​ ​ក៏​ធំ​ ​ទោះ​ក្នុង​លោកសន្និវាស​ធំ​មែន​ ​ក៏​គង់មាន​សមណព្រាហ្មណ៍​ ​ជា​អ្នកមាន​ឫទ្ធិ​ ​មាន​ទិព្វចក្ខុ​ ​ដឹងចិត្ត​បុគ្គល​ដទៃ​ ​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​រមែង​ឃើញ​អំពី​ចម្ងាយ​ ​ទោះ​នៅ​ជិត​ ​ក៏​មិន​ប្រាកដ​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​ចិត្ត​ដោយចិត្ត​ ​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​គង់​ដឹង​អាត្មាអញ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ ​សូមអ្នក​មើល​កុលបុត្រ​នេះ​ ​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​មក​បួស​ ​ដោយ​សទ្ធា​ហើយ​ ​នៅតែ​ច្របូកច្របល់​ ​ដោយ​ធម៌​ ​ជាអកុសល​ដ៏​លាមក​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១១៥ | បន្ទាប់