​តថាគត​ពោល​ទៅ​នឹង​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​យ៉ាងនេះ​វិញ​ថា​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​ ​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​បាណាតិបាត​ ​ព្រោះ​មិន​មានហេតុ​ ​មិន​មាន​បច្ច័យ​។​ ​បេ​។​ ​នឹង​គំនិត​យល់​ខុស​ ​ព្រោះ​មិន​មានហេតុ​ ​មិន​មាន​បច្ច័យ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សេចក្ដីប្រាថ្នា​ ​ឬ​សេចក្ដីព្យាយាម​ថា​ ​កិច្ច​នេះ​ ​គួរ​ធ្វើ​ក្ដី​ ​កិច្ច​នេះ​ ​មិន​គួរ​ធ្វើ​ក្ដី​ ​មិន​សម្រេច​ដល់​ពួក​បុគ្គល​ ​ដែល​ប្រកាន់​នូវ​អំពើ​ ​ដែល​មិន​មានហេតុ​ ​ថា​ជា​សារៈ​ឡើយ​។​ ​កាលបើ​កិច្ច​ដែល​គួរ​ធ្វើ​ ​និង​មិន​គួរ​ធ្វើ​ ​មិន​ប្រាកដ​ដោយពិត​ ​ដោយ​មាំមួន​ទេ​ ​សមណ​វាទ​ដែល​ប្រកបដោយ​ហេតុ​ចំពោះខ្លួន​ ​ក៏​មិន​សម្រេច​ ​ដល់​ពួក​បុគ្គល​ ​ដែល​ភ្លេចស្មារតី​និង​មិន​មានការ​រក្សា​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះឯង​ ​ជា​វាទៈ​របស់​តថាគត​ប្រកបដោយ​ហេតុ​ទី​ ​៣​ ​ជា​ធម៌​សង្កត់សង្កិន​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​ដែល​មាន​វាទៈ​យ៉ាងនេះ​ ​មាន​ទិដ្ឋិ​យ៉ាងនេះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​លទ្ធិ​នៃ​តិរ្ថិយ​ ​ទាំង៣​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ហើយ​ ​ដែល​បណ្ឌិត​សាកសួរ​រឿយ​ ​ៗ​ ​ដេញ​ដោល​រឿយ​ៗ​ ​ប្រដៅ​រឿយ​ៗ​ ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​បរម្បរា​ចារ្យ​ ​តាំងនៅ​ដោយ​អកិរិយ​មតិ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៨៤ | បន្ទាប់