បិដក ភាគ ៤១ - ទំព័រទី ២៦៥

​ម្នាលនាង​វិសាខា​ ​ការ​ធ្វើ​ចិត្ត​ ​ដែល​សៅហ្មង​ ​ឲ្យ​ផូរផង់​បាន​ ​ដោយ​សេចក្ដីព្យាយាម​ ​យ៉ាងនេះ​។​ ​ម្នាលនាង​វិសាខា​ ​ការ​ធ្វើ​ចិត្ត​ ​ដែល​សៅហ្មង​ ​ឲ្យ​ផូរផង់​បាន​ ​ដោយ​សេចក្ដីព្យាយាម​។​ ​ម្នាលនាង​វិសាខា​ ​ចុះ​ការ​ធ្វើ​ចិត្ត​ ​ដែល​សៅហ្មង​ ​រមែង​ឲ្យ​ផូរផង់​បាន​ ​ដោយ​សេចក្ដីព្យាយាម​ ​តើ​ដូចម្ដេច​។​ ​ម្នាលនាង​វិសាខា​ ​អរិយ​សាវក​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​តែង​រឭក​រឿយ​ៗ​ ​នូវ​ព្រះធម៌​ថា​ ​ព្រះធម៌​ ​ដែល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ត្រាស់​ ​ប្រពៃ​ហើយ​ ​ជា​ធម៌​ដែល​បុគ្គល​ប្រតិបត្តិ​ ​គប្បី​ឃើញ​ចំពោះខ្លួន​ ​ជា​ធម៌​ឲ្យផល​ ​មិន​រង់ចាំ​កាល​ ​ជា​ធម៌​គួរ​ហៅ​អ្នកដទៃ​ ​ឲ្យ​ចូល​មក​មើល​បាន​ ​ជា​ធម៌​គួរ​បង្អោន​ចូល​មក​ក្នុង​ខ្លួន​ ​ជា​ធម៌​ដែល​វិញ្ញូ​ជន​ ​គប្បី​ដឹង​ចំពោះខ្លួន​។​ ​កាល​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​កំពុង​រឭក​នូវ​ព្រះធម៌​ ​ចិត្ត​រមែង​ជ្រះថ្លា​ ​សេចក្ដីរីករាយ​ ​រមែង​កើតឡើង​ ​ឧបក្កិលេស​ទាំងឡាយ​ណា​ ​របស់​ចិត្ត​ ​ឧបក្កិលេស​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​ក៏​លះបង់​ចេញ​បាន​។​ ​ម្នាលនាង​វិសាខា​ ​ដូច​ការ​ជម្រះកាយ​ ​ដែល​មិន​ស្អាត​ ​រមែង​ឲ្យ​ស្អាត​បាន​ ​ដោយ​សេចក្ដីព្យាយាម​។​ ​ម្នាលនាង​វិសាខា​ ​ចុះ​ការ​ជម្រះកាយ​ ​ដែល​មិន​ស្អាត​ ​រមែង​ឲ្យ​ស្អាត​បាន​ ​ដោយ​សេចក្ដីព្យាយាម​ ​តើ​ដូចម្ដេច​។​ ​

ថយ | ទំព័រទី ២៦៥ | បន្ទាប់