​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​វិបាក​នៃ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ជា​អនាគត​តទៅ​ ​លុះ​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​វិបាក​តទៅ​ហើយ​ ​ក៏​លះបង់​ ​នូវ​វិបាក​នោះ​ ​លុះ​លះបង់​វិបាក​នោះ​ហើយ​ ​ទើប​មានចិត្ត​នឿយណាយ​ ​ហើយ​ចាក់ធ្លុះ​ ​ឃើញច្បាស់​ដោយ​បញ្ញា​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​យ៉ាងនេះ​ឈ្មោះថា​ ​សេចក្ដី​គាប់ចិត្ត​មិនកើត​ឡើង​ ​ព្រោះ​ប្រារព្ធ​ធម៌​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ជា​អនាគត​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​សេចក្ដី​គាប់ចិត្ត​ ​មិនកើត​ឡើង​ ​ព្រោះ​ប្រារព្ធ​ធម៌​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ជា​បច្ចុប្បន្ន​ ​ដូចម្ដេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​វិបាក​នៃ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ជា​បច្ចុប្បន្ន​ ​តទៅ​ ​លុះ​ដឹង​ច្បាស់​ ​នូវ​វិបាក​តទៅ​ហើយ​ ​ក៏​លះបង់​ ​នូវ​វិបាក​នោះ​ ​លុះ​លះបង់​វិបាក​នោះ​ហើយ​ ​ទើប​មានចិត្ត​នឿយណាយ​ ​ហើយ​ចាក់ធ្លុះ​ ​ឃើញច្បាស់​ដោយ​បញ្ញា​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​យ៉ាងនេះ​ឈ្មោះថា​ ​សេចក្ដី​គាប់ចិត្ត​ ​មិនកើត​ឡើង​ ​ព្រោះ​ប្រារព្ធ​ធម៌​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​ឆន្ទ​រាគ​ ​ជា​បច្ចុប្បន្ន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ហេតុ​ទាំង៣​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​ដើម្បី​កើតឡើង​នៃ​កម្ម​។​ ​

​ចប់​ ​សម្ពោធិ​វគ្គ​ ​ទី១​។​

ថយ | ទំព័រទី ៤០៦ | បន្ទាប់