​លុះ​កាប់​គល់​ហើយ​ ​ក៏​ជីក​គាស់​ ​លុះ​ជីក​គាស់​ហើយ​ ​ក៏​រំលើង​ ​ឫសគល់​ ​ដោយហោចទៅ​ ​សូម្បី​ប៉ុន​ចម្រៀក​ស្បូវភ្លាំង​ ​(​ក៏​មិន​ឲ្យ​សល់​)​ ​បុរស​នោះ​ ​ក៏​កាប់​ដើមឈើ​នោះ​ ​ឲ្យ​ជា​កំណាត់​តូច​ធំ​ ​លុះ​កាត់​ឲ្យ​ជា​កំណាត់​តូច​ធំ​បាន​ហើយ​ ​ក៏​ពុះ​ ​លុះ​ពុះ​ហើយ​ ​ក៏​ធ្វើឲ្យ​ជា​ចម្រៀក​ៗ​ ​លុះ​ធ្វើឲ្យ​ជា​ចម្រៀក​ៗ​ហើយ​ ​ក៏​ហាល​សំដិល​ក្នុង​ទី​មាន​ខ្យល់​ ​និង​កំ​ដៅ​ថ្ងៃ​ ​លុះ​ហាល​សំដិល​ក្នុង​ទី​មាន​ខ្យល់​ ​និង​កំ​ដៅ​ថ្ងៃហើយ​ ​ក៏​ដុត​ដោយ​ភ្លើង​ ​លុះ​ដុត​ដោយ​ភ្លើង​ហើយ​ ​ក៏​ធ្វើឲ្យ​ជា​ធ្យូង​ ​លុះ​ធ្វើឲ្យ​ជា​ធ្យូង​ហើយ​ ​ក៏​ជះ​រោយ​ទៅលើ​ខ្យល់​ដ៏​ខ្លាំង​ ​ឬ​បណ្តែត​ទៅតាម​ខ្សែទឹក​ ​ដែល​ហូរ​ខ្លាំង​ ​ក្នុង​ទន្លេ​ ​ម្នាល​វប្បៈ​ ​ស្រមោល​ឯណា​ ​ដែល​អាស្រ័យ​នឹង​ដើមឈើ​ ​ស្រមោល​នោះ​ ​មាន​ឫសគល់​ដាច់​ហើយ​ ​ធ្វើឲ្យ​ដូចជា​ត្នោត​កំបុត​ចុង​ ​ធ្វើ​មិន​ឲ្យ​មាន​បែបភាព​ ​មាន​កិរិយា​មិនកើត​ឡើង​ ​តទៅទៀត​ ​ជា​ធម្មតា​ ​មាន​ឧបមា​យ៉ាងណា​។​ ​ម្នាល​វប្បៈ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​មានចិត្ត​ផុត​ស្រឡះ​ហើយ​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​តែង​បានសម្រេច​ធម៌​ ​៦​ ​ប្រការ​ ​ជា​គ្រឿង​នៅ​រឿយ​ ​ៗ​ ​ក៏​មាន​ឧបមេយ្យ​ ​ដូច្នោះ​ដែរ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​បានឃើញ​រូប​ដោយ​ចក្ខុ​ហើយ​ ​ក៏​មិនជា​សោមនស្ស​ ​មិនជា​ទោមនស្ស​ ​រមែង​នៅ​ព្រងើយកន្តើយ​ ​ជា​អ្នកមាន​ស្មារតី​ដឹងខ្លួន​ ​ឮ​សំឡេង​ដោយ​ត្រចៀក​ហើយ​ ​.​.​.​ ​ធុំក្លិន​ដោយ​ច្រមុះ​ហើយ​ ​.​.​.​ ​ជញ្ជាប​រស​ដោយ​អណ្តាត​ហើយ​ ​.​.​.​ ​ពាល់ត្រូវ​ផោដ្ឋព្វៈ​ ​ដោយ​កាយ​ហើយ​ ​.​.​.​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៤៤ | បន្ទាប់