​គ្រានោះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ចេញ​អំពី​ទី​ពួន​សម្ងំ​ ​ក្នុង​សាយណ្ហសម័យ​ ​ចូល​ទៅ​ឧបដ្ឋានសាលា​ ​លុះ​ស្តេច​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​ប្រថាប់​នៅ​ទៀប​ក្លោងទ្វារ​ខាងក្រៅ​ ​រង់ចាំ​ចប់​កថា​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ជ្រាប​ច្បាស់​ថា​ ​ចប់​កថា​ហើយ​ ​ក៏​គ្រហែម​ ​ហើយ​គោះ​សន្ទះទ្វារ​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ក៏​បើកទ្វារ​ថ្វាយព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ស្តេច​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ឧបដ្ឋានសាលា​ហើយ​ ​ទ្រង់​គង់​លើ​អាសនៈ​ ​ដែលគេ​ក្រាល​ថ្វាយ​។​ ​លុះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​គង់​ហើយ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​នឹង​ព្រះ​នន្ទ​កៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ថា​ ​នែ​នន្ទ​កៈ​ ​ធម្មបរិយាយ​របស់​អ្នកនេះ​ ​វែង​ពេក​ណាស់​ ​ប្រាកដ​ដល់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ហើយ​ ​ប៉ុនអម្បាល​តថាគត​ ​ឈរ​ទៀប​ក្លោងទ្វារ​ខាងក្រៅ​ ​រង់ចាំ​ទំ​រាំ​តែ​ចប់​កថា​ ​ទាល់តែ​រោយ​ខ្នង​។​ ​កាលបើ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ព្រះ​នន្ទ​កៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ក៏​អៀនអន់​ ​ខ្លាច​ ​បាន​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​យើងខ្ញុំ​មិនដឹងជា​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ប្រថាប់​នៅ​ទៀប​ក្លោងទ្វារ​ខាងក្រៅ​ទេ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​បើប្រសិន​ជា​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ដឹង​ថា​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់សណ្ឋិត​នៅ​ទៀប​ក្លោងទ្វារ​ខាងក្រៅ​ដូច្នេះ​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ក៏​មិន​គប្បី​សំដែង​នូវ​ពាក្យ​មាន​ប្រមាណ​ប៉ុណ្ណេះ​ទេ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៦ | បន្ទាប់