ឧបនិស្ស័យ​ ​៤​ ​យ៉ាង​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ពិចារណា​ហើយ​ ​ទើប​សេព​នូវ​វត្ថុ​ដែល​គួរ​សេព​ ​១​ ​ពិចារណា​ហើយ​ ​ទើប​អត់សង្កត់​នូវ​វត្ថុ​ដែល​គួរ​អត់សង្កត់​ ​១​ ​ពិចារណា​ហើយ​ ​ទើប​វៀរ​នូវ​វត្ថុ​ដែល​គួរ​វៀរ​ ​១​ ​ពិចារណា​ហើយ​ ​ទើប​បន្ទោបង់​ចោល​នូវ​វត្ថុ​ដែល​គួរ​បន្ទោបង់​ចោល​ ​១​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នក​បរិបូណ៌​ដោយ​និស្ស័យ​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​
​ [​៣​]​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​គង់​លើ​ភ្នំ​ចា​លិកា​ ​ទៀប​ក្រុង​ចា​លិកា​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ព្រះ​មេ​ឃិ​យៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ជា​ឧបដ្ឋាក​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​។​ ​គ្រានោះ​ ​ព្រះ​មេ​ឃិ​យៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ ​ក្រាប​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ហើយ​ឋិតនៅ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​លុះ​ព្រះ​មេ​ឃិ​យៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ឋិតនៅ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ប្រាថ្នា​នឹង​ចូល​ទៅ​កាន់​ជន្តុ​គ្រាម​ ​ដើម្បី​បិណ្ឌបាត​។​ ​ម្នាល​មេ​ឃិយៈ​ ​អ្នក​ចូរ​សំគាល់​នូវ​កាលដែល​គួរ​នឹង​ទៅ​ ​ក្នុង​កាល​ឥឡូវនេះ​ចុះ​។​ ​គ្រានោះ​ ​មេ​ឃិ​យៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ស្លៀក​ស្បង់​ ​ប្រដាប់​បាត្រ​ ​និង​ចីវរ​ ​ក្នុង​បុព្វណ្ហសម័យ​ ​ហើយ​ចូល​ទៅ​កាន់​ជន្តុ​គ្រាម​ ​ដើម្បី​បិណ្ឌបាត​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៧ | បន្ទាប់