​លុះ​ខ្ញុំ​លះបង់​នូវ​ទ្រព្យ​ដែលគេ​លះបង់​បាន​ដោយ​ក្រ​ហើយ​ ​ក៏​មានចិត្ត​អាក់អន់​សោក​ស្តាយ​ក្នុង​កាល​ជា​ខាងក្រោយ​ ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​នាង​ឧ​ព្វ​រី​ដល់​អារក្សទឹក​ ​ព្រោះ​ទោស​នោះ​ឯង​។​
 ​[​៥០៧​]​ ​(​នាង​ភេរី​…​)​ ​ពួក​អ្នកជនបទ​ចំរើន​ហើយ​ ​ព្រោះ​ព្រះ​កនិដ្ឋ​ភាតា​ណា​ ​ទាំង​ព្រះអង្គ​ដែល​ព្រះ​កនិដ្ឋ​ភាតា​ណា​ ​នាំមក​កាន់​ព្រះរាជ​ដំណាក់​វិញ​ ​ព្រះរាជទ្រព្យ​ជាច្រើន​យ៉ាង​ ​ដែល​ព្រះ​កនិដ្ឋ​ភាតា​ណា​ ​រឹបជាន់​នាំមក​អំពី​ពួក​ស្តេច​ដទៃ​ ​ព្រះអង្គ​ព្រះរាជទាន​ព្រះ​កនិដ្ឋ​ភាតា​ ​ជា​បុគ្គល​ប្រសើរ​ជាង​ពួក​ខ្មាន់ធ្នូ​ ​ជា​អ្នក​ក្លៀវក្លា​ ​មាន​ប្រាជ្ញា​ដ៏​មុត​ ​(​នោះ​)​ ​ដល់​អារក្សទឹក​ ​តើ​ព្រោះ​ទោស​ដូចម្តេច​។​
 [​៥០៨​]​ ​(​ព្រះរាជា​…​)​ ​ពួក​អ្នកជនបទ​ចំរើន​ហើយ​ ​ព្រោះ​កនិដ្ឋ​ភាតា​ណា​ ​ទាំង​ខ្ញុំ​ ​(​ដែល​កនិដ្ឋ​ភាតា​ណា​)​ ​នាំមក​កាន់​ដំណាក់​វិញ​ ​ព្រះរាជទ្រព្យ​ជាច្រើន​យ៉ាង​ ​(​ដែល​កនិដ្ឋ​ភាតា​ណា​)​ ​រឹបជាន់​ហើយ​ ​នាំមក​អំពី​ពួក​សេ្តច​ដទៃ​ ​កនិដ្ឋ​ភាតា​នោះ​ ​មើលងាយ​ថា​ ​អញ​ប្រសើរ​ជាង​ពួក​ខ្មាន់ធ្នូ​ ​ជា​អ្នក​ក្លៀវក្លា​ ​មាន​ប្រាជ្ញា​ដ៏​មុត​ ​ឯ​ព្រះរាជា​នេះ​ដូចជា​ក្មេង​ ​បាន​សេចក្តី​សុខ​ព្រោះតែ​អញ​ ​បពិត្រ​នាង​ជា​ម្ចាស់​ ​មិន​តែប៉ុណ្ណោះ​ ​កនិដ្ឋ​ភាតា​នោះ​ ​មិន​មកកាន់​ទី​បំរើ​ខ្ញុំ​ដូច​ក្នុង​កាលពីដើម​ទេ​ ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​កនិដ្ឋ​ភាតា​ ​(​នោះ​)​ ​ដល់​អារក្សទឹក​ ​ព្រោះ​ទោស​នោះ​ឯង​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៩៦ | បន្ទាប់