[៩៩​] ក្នុង​ពេល​ដំណាលគ្នា​នឹង​ចប់​ព្រះ​គាថា ពួក​សត្វ​ទាំងឡាយ​ណា មាន​ឆន្ទៈ​តែ​មួយ មាន​ប្រយោគ​តែមួយ​ មានបំណង​តែមួយ​ នៅ​ដោយ​ការ​នៅតែ​មួយ​ ជាមួយនឹង​ព្រា​ហ្ម​ណ៍​នោះ​ ធម្មចក្ខុ គឺ​សោ​តា​បត្តិ​មគ្គ​ ប្រាសចាក​ធូលី​ ប្រាសចាក​មន្ទិល កើតឡើង​ដល់​ពាន់​នៃ​សត្វ​ទាំងឡាយ​ដ៏​ច្រើន​នោះ​ថា ធម្មជាត​ណា​នីមួយ​ មាន​កិរិយា​កើតឡើង​ជា​ធម្មតា ធម្មជាត​ទាំងអស់​នោះ មាន​កិរិយា​រលត់​ទៅវិញ​ជា​ធម្មតា​ មួយទៀត ធម្មចក្ខុ​ប្រាសចាក​ធូលី ប្រាសចាក​មន្ទិល កើតឡើង​ដល់​ព្រាហ្មណ៍​នោះ​ថា ធម្មជាត​ណាមួយ​ មាន​កិរិយា​កើត​ឡើង​ជា​ធម្មតា ធម្មជាត​ទាំងអស់​នោះ​ មាន​កិរិយា​រលត់​ទៅវិញ​ជា​ធម្មតា។ ស្បែក​ខ្លា ភ្នួង​សក់​ សំពត់​សម្បកឈើ​ ឈើ​ច្រ​ត់ កុណ្ឌី សក់​ និ​ងពុកមាត់ បាត់​ទៅ​ក្នុង​ពេល​ដំណាល​គ្នា​នឹង​ការបាន​ចក្ខុ។ ព្រាហ្មណ៍​នោះ ជា​ភិក្ខុ​មា​នភ​ណ្ឌៈ និង​សម្លៀក​បំពាក់​សំពត់​កា​សាយៈ​ ទ្រទ្រង់​សង្ឃាដិ​ បាត្រ​ និ​ងចីវរ អង្គុយ​ប្រ​ណម្យ​អញ្ជលី​ នមស្ការ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ដោយ​ការសម្រេច​ប្រយោជន៍​ដ៏​សមគួរ​ បាន​ពោល​ថា បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន ព្រះមានព្រះភាគ​ជា​គ្រូ​នៃ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​សូម​ជា​សាវ័ក។

ចប់ បិ​ង្គិ​យមា​ណវក​ប្ប​ញ្ហា​និ​ទេ្ទស ទី ១៦។

ថយ | ទំព័រទី ១០០ | បន្ទាប់