អមត​និព្វាន លោក​ហៅថា ត្រើយ បាន​ដល់​សេចក្តី​រម្ងាប់​សង្ខារ​ទាំងពួង​ ការ​រលាស់ចោល​ឧបធិ​ទាំងពួង​ ការ​អស់​តណ្ហា សេចក្តី​ប្រាសចាក​តម្រេក​ សេចក្តី​រលត់​ និពា្វន។ មគ្គ លោក​ហៅថា អាយ​នៈ​។ ពាក្យ​ថា ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ គឺជា​ការ​តបទ។បេ។ ពាក្យ​ថា ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ជាលំដាប់​បទ​ ហេតុ​នោះ (លោក​ពោល​ថា​) បារាយ​នៈ ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ។ ហេតុ​នោះ លោក​ពោល​ពាក្យ​នេះ​ថា
បុគ្គល​កាល​ចម្រើន​មគ្គ​ដ៏​ឧត្តម នឹង​ចេញ​អំពី​ទី​មិនមែន​ត្រើយ​ ទៅកាន់​ត្រើយ​បាន មគ្គ​នោះ​ តែង​ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បី​ទៅកាន់​ត្រើយ​ ហេតុ​នោះ មគ្គ (លោក​ពោល​ថា​) បារាយ​នៈ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ។
[១៣៨​] (បិ​ង្គិយៈ​មាន​អាយុ​ពោល​ដូច្នោះ​ថា​) ខ្ញុំ​នឹង​ច្រៀ​ងតាម​បារាយ​នៈ​ ព្រះមានព្រះភាគ ព្រះអង្គ​មានមន្ទិល​គឺ​កិលេស​ទៅ​ប្រាស​ហើយ មាន​ប្រាជ្ញា​ដូច​ផែនដី​ មាន​កាម​ចេញ​ហើយ មាន​ព្រៃ​ចេញ​ហើយ ជា​ព្រះពុទ្ធ​នាគ (ទ្រង់​ឃើញ​ហើយ​យ៉ាងណា​ ទ្រង់​ពោល​យ៉ាងនោះ​) ទ្រង់​នឹង​ពោល​មុសា​ព្រោះ​ហេតុ​ដូចម្តេច​កើត។
ថយ | ទំព័រទី ១១៩ | បន្ទាប់