[៣៣៩​] ពាក្យ​ថា មិន​ត្រឡប់​មក (រក​សំយោជនៈ​វិញ​) ដូច​ភ្លើង​ឆេះ (មិន​ត្រឡប់​វិល​វិញ​) អធិប្បាយ​ថា ភ្លើង​កាល​ឆេះ​នូវ​ចំណី​ភ្លើង​ គឺ​ស្មៅ​ និ​ងឧស រាល​ទៅ មិន​វិល​ត្រឡប់​វិញ យ៉ាងណា​ ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ លះបង់​កិលេស​ទាំងឡាយ​ណា ដោយ​សោតាបត្តិ​មគ្គ​ហើយ លោក​មិន​មក​ មិន​វិល​មក មិន​ត្រឡប់​មក​រក​កិលេស​ទាំងនោះ​ទេ លោក​លះបង់​កិលេស​ទាំងឡាយ​ណា​ ដោយ​សកទាគាមិមគ្គ លះបង់​កិលេស​ទាំងឡាយ​ណា ដោយ​អនាមិ​មគ្គ​ លះបង់​កិលេស​ទាំងឡាយ​ណា ដោយ​អរហត្តមគ្គ លោក​មិន​មក មិន​វិល​មក មិន​ត្រឡប់​មករ​កកិលេស​ទាំងនោះ​ទេ​ ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ ហេតុ​នោះ (លោក​ពោល​ថា​) ដូច​ភ្លើង​ឆេះ (មិន​ត្រឡប់​វិល​វិញ​)។ គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​ម្នាក់ឯង ដូច​កុយរមាស។ ហេតុ​នោះ ព្រះ​បច្ចេក​សម្ពុទ្ធ​នោះ​ ពោល​ថា
បុគ្គល​ទំ​លាយ​នូវ​សំយោជនៈ​ទាំងឡាយ ដូច​សត្វ​ត្រាច់​ទៅ​ក្នុងទឹក​ ដែល​ទំ​លាយ​នូវ​បណ្តាញ មិន​ត្រឡប់​មក (រក​សំយោជនៈ​វិញ​) ដូច​ភ្លើង​ឆេះ (មិន​ត្រឡប់​វិល​វិញ​) គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​ម្នាក់ឯង​ ដូច​កុយរមាស។
ថយ | ទំព័រទី ៣២៦ | បន្ទាប់