ពាក្យ​ថា យកដៃ​ស្ទាបអង្អែល​នូវ​ព្រះចន្ទ្រ និង​ព្រះអាទិត្យ​ទាំងនេះ ដែល​មាន​ឫទ្ធិ​ច្រើនយ៉ាង​នេះ មាន​អានុភាព​ច្រើនយ៉ាង​នេះ គឺ​ភិក្ខុ​ដែល​មាន​ឫទ្ធិ​ក្នុង​សាសនា​នេះ ដែល​បាន​ដល់ហើយ​នូវ​ការ​ស្ទាត់ជំនាញ​ក្នុងចិត្ត​នោះ ជា​អ្នក​អង្គុយ ឬសិង នឹកចង់​ស្ទាបអង្អែល​នូវ​ព្រះ​ចន្រ្ទ និង​ព្រះអាទិត្យ លុះ​នឹកចង់​ហើយ ក៏​អធិដ្ឋាន​ដោយ​ញាណ​ថា សូមឲ្យ (ព្រះ​ចន្រ្ទ ឬព្រះអាទិត្យ) មក​នៅក្នុង​ហត្ថបាស (ព្រះ​ចន្រ្ទ ឬព្រះអាទិត្យ) ក៏បាន​មក​នៅក្នុង​ហត្ថបាស ភិក្ខុ​នោះ ជា​អ្នក​អង្គុយ ឬសិង យកដៃ​ទៅ​ពាល់​ស្ទាបអង្អែល​នូវ​ព្រះ​ចន្រ្ទ និង​ព្រះអាទិត្យ​បាន ដូច​ពួក​មនុស្ស​ដែល​មិន​មាន​ឫទ្ធិ​ដោយ​ប្រក្រតី ពាល់​ស្ទាបអង្អែល​នូវ​វត្ថុ​អ្វី​នីមួយ ជា​របស់​មាន​រូប​តាំងនៅ​ក្នុង​ហត្ថបាស យ៉ាងណា ឯភិក្ខុ​ដែល​មាន​ឫទ្ធិ បាន​ដល់ហើយ​នូវ​ការ​ស្ទាត់ជំនាញ​ក្នុងចិត្ត​នោះ ជា​អ្នក​អង្គុយ ឬសិង យកដៃ​ទៅ​ពាល់​ស្ទាបអង្អែល​នូវ​ព្រះ​ចន្រ្ទ និង​ព្រះអាទិត្យ យ៉ាងនោះ​ឯង។
 ពាក្យ​ថា ញុំាង​អំណាច​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ទាំង​កាយ រហូតដល់​ព្រហ្មលោក គឺ​បើ​ភិក្ខុ​មាន​ឫទ្ធិ ដែល​បានសម្រេច​ហើយ​នូវ​ការ​ស្ទាត់ជំនាញ​ក្នុងចិត្ត​នោះ មានប្រាថ្នា​ដើម្បី​ទៅកាន់​ព្រហ្មលោក ក៏​អធិដ្ឋាន (នូវ​វត្ថុ) ក្នុង​ទី​ឆ្ងាយ ឲ្យ​មក​ក្នុង​ទី​ជិត​ថា សូមឲ្យ (វត្ថុ​នោះ) មក​តាំងនៅ​ក្នុង​ទី​ជិត
ថយ | ទំព័រទី ២៧៣ | បន្ទាប់