ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​គួរ​ខ្ពើម ក្នុង​របស់​មិន​គួរ​ខ្ពើម តើ​ដូចម្តេច។ ភិក្ខុ​ផ្សាយ​ចិត្ត ថា​ជា​អសុភ ឬពិចារណា​ថា ជា​របស់​មិន​ទៀង ក្នុង​វត្ថុជា​ទី​ប្រាថ្នា យ៉ាងនេះ ឈ្មោះថា​អ្នកមាន​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​គួរ​ខ្ពើម ក្នុង​របស់​មិន​គួរ​ខ្ពើម។
 ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​មិន​គួរ​ខ្ពើម ក្នុង​របស់​គួរ​ខ្ពើម​ផង ក្នុង​របស់​មិន​គួរ​ខ្ពើម​ផង តើ​ដូចម្តេច។ ភិក្ខុ​ផ្សាយ​មេត្តាចិត្ត ឬពិចារណា​ថា​ជា​ធាតុ ក្នុង​វត្ថុ​មិនជា​ទី​ប្រាថ្នា​ផង ក្នុង​វត្ថុជា​ទី​ប្រាថ្នា​ផង យ៉ាងនេះ ឈ្មោះថា​អ្នកមាន​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​មិន​គួរ​ខ្ពើម ក្នុង​របស់​គួរ​ខ្ពើម​ផង ក្នុង​របស់​មិន​គួរ​ខ្ពើម​ផង។
 ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​គួរ​ខ្ពើម ក្នុង​របស់​មិន​គួរ​ខ្ពើម​ផង ក្នុង​របស់​គួរ​ខ្ពើម​ផង តើ​ដូចម្តេច។ ភិក្ខុ​ផ្សាយ​ចិត្ត​ថា​ជា​អសុភ ឬពិចារណា​ថា​ជា​របស់​មិន​ទៀង ក្នុង​វត្ថុជា​ទី​ប្រាថ្នា​ផង ក្នុង​វត្ថុ​មិនជា​ទី​ប្រាថ្នា​ផង យ៉ាងនេះ ឈ្មោះថា​អ្នកមាន​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​គួរ​ខ្ពើម ក្នុង​របស់​មិន​គួរ​ខ្ពើម​ផង ក្នុង​របស់​គួរ​ខ្ពើម​ផង។
 ភិក្ខុ​អ្នក​វៀរបង់​នូវ​បទ​ទាំងពីរ​នោះ គឺ​ក្នុង​របស់​គួរ​ខ្ពើម និង​មិន​គួរ​ខ្ពើម ហើយ​ជា​អ្នកមាន​ស្មារតី​ដឹងខ្លួន មានចិត្ត​ប្រកបដោយ​ឧបេក្ខា តើ​ដូចម្តេច។
ថយ | ទំព័រទី ២៨២ | បន្ទាប់