អភិធម្មបិដក
វិភង្គ តតិយ​ភាគ
----

សិក្ខាបទ​វិភង្គ


 [១] សិក្ខាបទ ៥ គឺ សិក្ខាបទ គឺ​ចេតនា​ជាហេតុ​វៀរចាក​កិរិយា​ញ៉ាំង​សត្វ​មានជីវិត ឲ្យ​ធ្លាក់ចុះ​កន្លង ១ សិក្ខាបទ គឺ​ចេតនា​ជាហេតុ​វៀរចាក​កិរិយា​កាន់​យក​នូវ​វត្ថុ​ដែលគេ​មិនបាន​ឲ្យ ១ សិក្ខាបទ គឺ​ចេតនា​ជាហេតុ​វៀរចាក​កិរិយា​ប្រព្រឹត្តិ​ខុស​ក្នុង​កាម​ទាំងឡាយ ១ សិក្ខាបទ គឺ​ចេតនា​ជាហេតុ​វៀរចាក​កិរិយា​ពោល​នូវ​ពាក្យ​កុហក ១ សិក្ខាបទ គឺ​ចេតនា​ជាហេតុ​វៀរចាក​ហេតុ​ជាទី​តាំង​នៃ​សេចក្តី​ប្រមាទ គឺ​ផឹក​នូវ​ទឹកស្រវឹង គឺ​សុរា និង​មេរ័យ ១។
 [២] បណ្តា​សិក្ខាបទ​ទាំង ៥ នោះ សិក្ខាបទ គឺ​ចេតនា​ជាហេតុ​វៀរចាក​កិរិយា​ញ៉ាំង​សត្វ​មានជីវិត ឲ្យ​ធ្លាក់ចុះ​កន្លង តើ​ដូចម្ដេច។ ក្នុង​សម័យ​ណា ចិត្តជា​កាមាវចរ​កុសល ច្រឡំ​ដោយ​សោមនស្ស សម្បយុត្ត​ដោយ​ញាណ កើតឡើង ក្នុង​សម័យ​នោះ ការ​វៀរ ការ​ចៀសវាង ការ​វៀរ​ស្រឡះ ការ​បណ្តេញ​នូវ​ពៀរ ចាក​បាណាតិបាត គឺ​ការ​មិន​ធ្វើ ការ​មិន​សាង ការ​មិន​ល្មើស ការ​មិន​ប្រព្រឹត្តិ​កន្លង​វេលា ការ​សម្លាប់​ហេតុ​ណា របស់​បុគ្គល​ដែល​វៀរចាក​បាណាតិបាត នេះ​ហៅថា សិក្ខាបទ
ទំព័រទី ១ | បន្ទាប់