មាន​បុគ្គល​ដទៃ​ក្រៅអំពី​បុគ្គល​នោះ និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចម្រើន អ្នក​និយាយ​ថា ខ្លួន​មាន​នុ៎ះ ក៏​មាន​មែន ឯខ្ញុំ​មិន​និយាយ​ថា ខ្លួន​នុ៎ះ មិន​មាន​ទេ ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចម្រើន តែថា​ខ្លួននេះ មិនមែន​ជាស​ភាវៈ​ដាច់​សូន្យ​ដោយពិត ព្រោះ​ហេតុ​មាន​ប្រមាណ​ប៉ុណ្ណេះ​ឡើយ ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចម្រើន មានខ្លួន​ដទៃ ដែល​កន្លង​បង់​នូវ​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន ដោយសព្វគ្រប់ ហើយ​ចូល​ទៅ​កាន់​នេវ​សញ្ញា​នា​សញ្ញា​យត​នភព អ្នក​មិនដឹង មិនឃើញ នូវ​ខ្លួន​នោះ​ឡើយ ឯខ្ញុំ​ទើប​ដឹង ទើប​ឃើញ​នូវ​ខ្លួន​នោះ ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចម្រើន ខ្លួន​នោះ​ឯង លុះ​កាយ​បែកធ្លាយ​ទៅ​កាលណា រមែង​ដាច់​សូន្យ រមែង​វិនាស ខាងមុខ​អំពី​សេចក្ដីស្លាប់ មិនកើត​ទៀត​ឡើយ ម្នាល​អ្នក​ដ៏​ចម្រើន ខ្លួននេះ ឈ្មោះថា ជាស​ភាវៈ​ដាច់​សូន្យ​ដោយពិត ព្រោះ​ហេតុ​មាន​ប្រមាណ​ប៉ុណ្ណេះ​ឯង សមណព្រាហ្មណ៍​ពួក​មួយ បញ្ញត្ត​នូវ​សេចក្ដី​ដាច់​សូន្យ នូវ​សេចក្ដីវិនាស នូវ​សេចក្ដី​មិនកើត​ទៀត នៃ​សត្វ​ដែល​មាននៅ ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ ១។ នេះ ទិដ្ឋិ ៧។

ចប់ ពួក​ធម៌ ៧។


 [២៤៦] បណ្ដា​ធម៌​ទាំងនោះ កិលេស​វត្ថុ ៨ តើ​ដូចម្ដេច។ លោភៈ ១ ទោសៈ ១ មោហៈ ១ មានះ ១ ទិដ្ឋិ ១ វិចិកិច្ឆា ១ ថី​នៈ ១ ឧទ្ធច្ចៈ ១ នេះ កិលេស​វត្ថុ ៨។
ថយ | ទំព័រទី ២៤៥ | បន្ទាប់