ចេញអំពីឈាន ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា ចេញអំពីមគ្គ ចេញអំពីផល ហើយធ្វើនូវពួកកុសលនោះ ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ដោយចិត្ត ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា ហើយពិចារណា បុគ្គលធ្វើនូវពួកខន្ធ ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ដោយចិត្ត ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា ហើយតេ្រកអរ រីករាយ រាគៈ ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា កើតឡើង ព្រោះធ្វើនូវពួកធម៌នោះ ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ទិដ្ឋិកើតឡើង។បេ។ សហជាតាធិបតិ គឺអធិបតិធម៌ ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា ជាបច្ច័យនៃពួកសម្បយុត្តកក្ខន្ធ ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ។
[៥២៩] ធម៌ ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា ជាបច្ច័យនៃធម៌ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ បានដល់អារម្មណាធិបតិ។ អារម្មណាធិបតិ គឺបុគ្គលឲ្យទាន សមាទានសីល ធ្វើឧបោសថកម្ម ដោយចិត្ត ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា ធ្វើនូវពួកកុសលនោះ ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ដោយចិត្ត ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា ហើយពិចារណា ចេញអំពីឈាន ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា ចេញអំពីមគ្គ ចេញអំពីផល ហើយធ្វើនូវពួកកុសលនោះ ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ដោយចិត្ត ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា
[៥២៩] ធម៌ ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា ជាបច្ច័យនៃធម៌ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ បានដល់អារម្មណាធិបតិ។ អារម្មណាធិបតិ គឺបុគ្គលឲ្យទាន សមាទានសីល ធ្វើឧបោសថកម្ម ដោយចិត្ត ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា ធ្វើនូវពួកកុសលនោះ ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ដោយចិត្ត ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា ហើយពិចារណា ចេញអំពីឈាន ដែលប្រកបដោយសុខវេទនា ចេញអំពីមគ្គ ចេញអំពីផល ហើយធ្វើនូវពួកកុសលនោះ ឲ្យធ្ងន់ (ក្នុងចិត្ត) ដោយចិត្ត ដែលប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា