[២៩៧] ធម៌​ដែល​ដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ ពឹងផ្អែក​នឹង​ធម៌ ដែល​ដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ​ផង ធម៌​ដែល​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ មិនដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ​ផង … ព្រោះ​នក​ម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ចេតនា ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ពឹងផ្អែក​នឹង​ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដែល​ដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ​ផង វត្ថុ​ផង។
 [២៩៨] ធម៌​ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ពឹងផ្អែក​នឹង​ធម៌ ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ … ព្រោះ​នវិ​បា​កប្ប​ច្ច័​យ។ បណ្ឌិត​គប្បី​ធ្វើឲ្យ​បរិបូណ៌ (គ្រប់​បទ​ទាំងអស់)។ (អា​ចយ​គាមិ​ធម៌) មិន​មាន​ក្នុង​ខណៈ​នៃ​បដិសន្ធិ​ទេ។
 [២៩៩] ធម៌​ដែល​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ មិនដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ ពឹងផ្អែក​នឹង​ធម៌ ដែល​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ មិនដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ …ព្រោះ​នអាហារ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ពា​ហិរ … ឧតុសមុដ្ឋាន … របស់​ពួក​អសញ្ញ​សត្វ …។
 [៣០០] … ព្រោះ​នឥន្ទ្រិយ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ពា​ហិរ … អាហារ​សមុដ្ឋាន …ឧតុសមុដ្ឋាន … រូប​ជីវិតិន្ទ្រិយ ពឹងផ្អែក​នឹង​មហាភូត​ទាំងឡាយ របស់​ពួក​អសញ្ញ​សត្វ។
 [៣០១] … ព្រោះ​នឈាន​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​បញ្ច​វិញ្ញាណ (ពឹងផ្អែក) នឹង​ពា​ហិរ … អាហារ​សមុដ្ឋាន … ឧតុសមុដ្ឋាន … របស់​ពួក​អសញ្ញ​សត្វ … ចក្ខុវិញ្ញាណ ពឹងផ្អែក​នឹង​ចក្ខា​យតនៈ (កាយវិញ្ញាណ ពឹងផ្អែក) នឹង​កាយាយតនៈ …។
ថយ | ទំព័រទី ១៤៤ | បន្ទាប់