[៣៣៨] ធម៌​ដែល​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ មិនដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ដោយ​អធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យ បាន​ដល់​អា​រម្ម​ណា​ធិប​តិ គឺ​សេក្ខបុគ្គល​ទាំងឡាយ ធ្វើ​នូវ​ផល​ឲ្យ​ជាទី​គោរព ហើយ​ពិចារណា ធ្វើ​នូវ​ព្រះ​និ​ពាន្វ ឲ្យ​ជាទី​គោរព ហើយ​ពិចារណា (ចំណែកខាង) ព្រះ​និ​ពាន្វ ជា​បច្ច័យ​នៃ​គោត្រភូ នៃ​វោ​ទានៈ ដោយ​អធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យ បុគ្គល​ធ្វើ​នូវ​ចក្ខុ ឲ្យ​ជាទី​គោរព ហើយ​ត្រេកអរ នូវ​វត្ថុ … ធ្វើ​នូវ​ខន្ធ​ទាំងឡាយ ដែល​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ មិនដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ ឲ្យ​ជាទី​គោរព ហើយ​ត្រេកអរ រីករាយ រាគៈ ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ត្រេកអរ​នោះ ឲ្យ​ជាទី​គោរព ទើប​កើតឡើង ទិដ្ឋិ …។
 [៣៣៩] ធម៌​ដែល​មិនដល់​នូវ​ការ​សន្សំ មិនដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​ដល់​នូវ​ការ​មិន​សន្សំ ដោយ​អធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យ បាន​ដល់​អា​រម្ម​ណា​ធិប​តិ គឺ​ព្រះ​និ​ពាន្វ ជា​បច្ច័យ​នៃ​មគ្គ ដោយ​អធិបតិ​ប្ប​ច្ច័​យ។បេ។ ជា​បច្ច័យ។
 [៣៤០] ធម៌​ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ដោយ​អនន្តរ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ខន្ធ​ទាំង​ឡា​យមុនៗ ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ខន្ធ​ទាំង​ឡា​យក្រោយៗ ដែល​ដល់​នូវ​ការ​សន្សំ ដោយ​អនន្តរ​ប្ប​ច្ច័​យ អនុលោម (ជា​បច្ច័យ) នៃ​គោត្រភូ អនុលោម ជា​បច្ច័យ​នៃ​វោ​ទានៈ ដោយ​អនន្តរ​ប្ប​ច្ច័​យ។
ថយ | ទំព័រទី ១៦០ | បន្ទាប់