[៤៩១] ធម៌​ដែល​មិនមែន​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល មិនមែន​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល ដោយ​អនន្តរ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​គោត្រភូ (ជា​បច្ច័យ) នៃ​មគ្គ វោ​ទានៈ (ជា​បច្ច័យ) នៃ​មគ្គ អនុលោម (ជា​បច្ច័យ) នៃ​ផល​សមាបត្តិ ដែល​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល នេវ​សញ្ញា​នា​សញ្ញា​យតនៈ របស់​បុគ្គល កាល​ចេញ​អំពី​និរោធ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ផល​សមាបត្តិ ដែល​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល ដោយ​អនន្តរ​ប្ប​ច្ច័​យ។
 [៤៩២] ធម៌​ដែល​មិនមែន​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល មិនមែន​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល ដោយ​អនន្តរ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​អនុលោម (ជា​បច្ច័យ) នៃ​ផល​សមាបត្តិ ដែល​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល នេវ​សញ្ញា​នា​សញ្ញា​យតនៈ របស់​បុគ្គល កាល​ចេញ​អំពី​និរោធ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ផល​សមា​បតិ្ត ដែល​ជា​របស់​អសេក្ខ​បុគ្គល ដោយ​អនន្តរ​ប្ប​ច្ច័​យ។
 [៤៩៣] ធម៌​ដែល​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល ដោយ​សម​នន្ត​រប្ប​ច្ច័​យ គឺ​បញ្ហា៨យ៉ាង ប្រាកដ​ស្មើដោយ​អនន្តរ​ប្ប​ច្ច័​យ។
 [៤៩៤] ធម៌​ដែល​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល ជា​បច្ច័យ​នៃ​ធម៌ ដែល​ជា​របស់​សេក្ខបុគ្គល ដោយ​សហជាត​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​បញ្ហា៩យ៉ាង ប្រាកដ​ស្មើដោយ​សហជាត​ប្ប​ច្ច័​យ ក្នុង​បដិ​ច្ច​វារៈ។ បញ្ហា៣យ៉ាង ប្រាកដ​ស្មើដោយ​អញ្ញមញ្ញ​ប្ប​ច្ច័​យ ក្នុង​បដិ​ច្ច​វារៈ ក្នុង​អញ្ញមញ្ញ​ប្ប​ច្ច័​យ។
ថយ | ទំព័រទី ២២០ | បន្ទាប់