បច្ចយវារៈ
[៥២២] ធម៌ខាងក្នុង ពឹងផ្អែកនឹងធម៌ខាងក្នុង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ គឺខន្ធ៣ក្តី ចិត្តសមុដ្ឋានរូបក្តី ពឹងផ្អែកនឹងខន្ធ១ខាងក្នុង នឹងខន្ធ២… ឯក្នុងខណៈនៃបដិសន្ធិ មានសេចក្តីបរិបូណ៌។ មហាភូត១… ពួកខន្ធខាងក្នុង ពឹងផ្អែកនឹងវត្ថុ។
[៥២៣] ធម៌ខាងក្រៅ ពឹងផ្អែកនឹងធម៌ខាងក្រៅ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ គឺពឹងផ្អែកនឹងខន្ធ១ខាងក្រៅ… ក្នុងខណៈនៃបដិសន្ធិ និងមហាភូត១… ពួកខន្ធខាងក្រៅ ពឹងផ្អែកនឹងវត្ថុ។
[៥២៤] ធម៌ខាងក្នុង ពឹងផ្អែកនឹងធម៌ខាងក្នុង ទើបកើតឡើង ព្រោះអារម្មណប្បច្ច័យ គឺដូចបដិច្ចវារៈដែរ។ ចក្ខុវិញ្ញាណ ពឹងផ្អែកនឹងចក្ខាយតនៈ នឹងកាយាយតនៈ… ពួកខន្ធខាងក្នុង ពឹងផ្អែកនឹងវត្ថុ។
[៥២៥] ធម៌ខាងក្រៅ ពឹងផ្អែកនឹងធម៌ខាងក្រៅ… ដូចគ្នានឹងបដិច្ចវារៈដែរ។ នឹងចក្ខាយតនៈ នឹងកាយាយតនៈ… ពួកខន្ធខាងក្រៅ ពឹងផ្អែកនឹងវត្ថុ។
[៥២៦] ធម៌ខាងក្នុង ពឹងផ្អែកនឹងធម៌ខាងក្នុង ទើបកើតឡើង ព្រោះអធិបតិប្បច្ច័យ គឺវត្ថុដ៏លើសលែង ដូចគ្នានឹងបដិច្ចវារៈដែរ។