[១៧] ធម៌ដែលមានអារម្មណ៍ប្រមាណមិនបាន អាស្រ័យនូវធម៌ ដែលមានអារម្មណ៍ប្រមាណមិនបាន… ព្រោះនកម្មប្បច្ច័យ គឺចេតនា ដែលមានអារម្មណ៍ប្រមាណមិនបាន អាស្រ័យនូវខន្ធទាំងឡាយ ដែលមានអារម្មណ៍ប្រមាណមិនបាន។
[១៨] ធម៌ដែលមានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ អាស្រ័យនូវធម៌ ដែលមានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ… ព្រោះនវិបាកប្បច្ច័យ គឺបដិសន្ធិមិនមានទេ។ ព្រោះនឈានប្បច្ច័យ គឺខន្ធ៣ អាស្រ័យនូវខន្ធ១ ដែលច្រឡំដោយវិញ្ញាណ៥ នូវខន្ធ២…។ ព្រោះនមគ្គប្បច្ច័យ គឺនូវអហេតុកក្ខន្ធ១ ដែលមានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ… នូវខន្ធ២… នូវខន្ធ២ ក្នុងខណៈនៃអហេតុកប្បដិសន្ធិ…។
[១៩] ធម៌ដែលមានអារម្មណ៍ដល់នូវសភាពធំ អាស្រ័យនូវធម៌ ដែលមានអារម្មណ៍ដល់នូវសភាពធំ… ព្រោះនមគ្គប្បច្ច័យ គឺនូវអហេតុកក្ខន្ធ១ ដែលមានអារម្មណ៍ដល់នូវសភាពធំ… នូវខន្ធ២…។
[២០] ធម៌ដែលមានអារម្មណ៍ប្រមាណមិនបាន អាស្រ័យនូវធម៌ ដែលមានអារម្មណ៍ប្រមាណមិនបាន… ព្រោះនមគ្គប្បច្ច័យ គឺនូវអហេតុកក្ខន្ធ១ ដែលមានអារម្មណ៍ប្រមាណមិនបាន… នូវខន្ធ២…។
[២១] ធម៌ដែលមានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ អាស្រ័យនូវធម៌ ដែលមានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ… ព្រោះនវិប្បយុត្តប្បច្ច័យ គឺនូវខន្ធ១ ដែលមានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ ក្នុងអរូប…។
[១៨] ធម៌ដែលមានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ អាស្រ័យនូវធម៌ ដែលមានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ… ព្រោះនវិបាកប្បច្ច័យ គឺបដិសន្ធិមិនមានទេ។ ព្រោះនឈានប្បច្ច័យ គឺខន្ធ៣ អាស្រ័យនូវខន្ធ១ ដែលច្រឡំដោយវិញ្ញាណ៥ នូវខន្ធ២…។ ព្រោះនមគ្គប្បច្ច័យ គឺនូវអហេតុកក្ខន្ធ១ ដែលមានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ… នូវខន្ធ២… នូវខន្ធ២ ក្នុងខណៈនៃអហេតុកប្បដិសន្ធិ…។
[១៩] ធម៌ដែលមានអារម្មណ៍ដល់នូវសភាពធំ អាស្រ័យនូវធម៌ ដែលមានអារម្មណ៍ដល់នូវសភាពធំ… ព្រោះនមគ្គប្បច្ច័យ គឺនូវអហេតុកក្ខន្ធ១ ដែលមានអារម្មណ៍ដល់នូវសភាពធំ… នូវខន្ធ២…។
[២០] ធម៌ដែលមានអារម្មណ៍ប្រមាណមិនបាន អាស្រ័យនូវធម៌ ដែលមានអារម្មណ៍ប្រមាណមិនបាន… ព្រោះនមគ្គប្បច្ច័យ គឺនូវអហេតុកក្ខន្ធ១ ដែលមានអារម្មណ៍ប្រមាណមិនបាន… នូវខន្ធ២…។
[២១] ធម៌ដែលមានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ អាស្រ័យនូវធម៌ ដែលមានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ… ព្រោះនវិប្បយុត្តប្បច្ច័យ គឺនូវខន្ធ១ ដែលមានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ ក្នុងអរូប…។