[​៥៣​]​ ​និមិត្ត​ទាំងឡាយ​ប្រាកដ​ឡើង​ ​ក្នុង​កាលណា​ ​ព្រហ្ម​គង់មាន​ប្រាកដ​ ​(​ក្នុង​កាលនោះ​)​ ​រស្មី​ដ៏​រុងរឿង​ធំ​ទូលាយ​នេះឯង​ ​ជា​បុព្វនិមិត្ត​របស់​ព្រហ្ម​។​

 [​៥៤​]​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​គ្រានោះ​ ​ពួក​ទេវតា​ជាន់​តាវត្តិង្ស​ ​អង្គុយ​លើ​អាសនៈ​ទាំងឡាយ​ ​តាម​សមគួរ​ដល់​ខ្លួន​ ​ហើយ​គិត​គ្នា​ថា​ ​វិបាក​នឹង​មាន​ប្រាកដ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ពន្លឺ​ណា​ ​យើង​ទាំងឡាយ​ ​ចាំ​ដឹង​នូវ​ពន្លឺ​នុ៎ះ​ ​ចាំ​ធ្វើឲ្យ​ច្បាស់​នូវ​ពន្លឺ​នោះ​សិន​ ​ហើយ​សឹម​ទៅ​។​ ​ចំណែក​មហារាជ​ទាំង៤អង្គ​ ​គង់​លើ​អាសនៈ​ទាំងឡាយ​ ​តាម​សមគួរ​ដល់​ខ្លួន​គិត​គ្នា​ថា​ ​វិបាក​នឹង​មាន​ប្រាកដ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ពន្លឺ​ណា​ ​យើង​ទាំងឡាយ​ ​ចាំ​ដឹង​នូវ​ពន្លឺ​នុះ​ ​ចាំ​ធ្វើឲ្យ​ច្បាស់​នូវ​ពន្លឺ​នោះ​សិន​ ​ហើយ​សឹម​ទៅ​។​ ​ពួក​ទេវតា​ជាន់​តាវត្តិង្ស​ ​លុះ​ឮ​ពាក្យ​នេះ​ហើយ​ ​ក៏​មានចិត្ត​មូល​តែមួយ​ ​ប្រជុំ​គ្នា​គិតថា​ ​វិបាក​នឹង​មាន​ប្រាកដ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ពន្លឺ​ណា​ ​យើង​ទាំងឡាយ​ ​ចាំ​ដឹង​នូវ​ពន្លឺ​នុ៎ះ​ ​ចាំ​ធ្វើឲ្យ​ច្បាស់​នូវ​ពន្លឺ​នោះ​សិន​ ​ហើយ​សឹម​ទៅ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កាលណា​ ​សន​ង្កុ​មារ​ព្រហ្ម​ ​មាន​ប្រាកដ​ដល់​ពួក​ទេវតា​ ​ជាន់​តាវត្តិង្ស​ហើយ​ ​និម្មិត​អត្តភាព​ដ៏​លើសលុប​ឲ្យ​កើត​ប្រាកដ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សម្បុរ​ជាប្រក្រតី​របស់​ព្រហ្ម​ណា​ ​ដែល​ពួក​ទេវតា​មិនទាន់
ថយ | ទំព័រទី ១១៦ | បន្ទាប់