[​១២៣​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពាក្យ​ខាងមុខ​នៅ​មាន​ទៀត​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ឃើញ​ ​នូវ​សរីរៈ​ស្លាប់​ ​ដែលគេ​ចោល​ក្នុង​ព្រៃស្មសាន​ ​សល់​នៅតែ​ឆ្អឹង​ទទេ​ ​មាន​សម្បុរស​ ​ដូចជា​សម្បុរ​ ​នៃ​ស័ង្ខ​។​បេ​។​
 [​១២៤​]​ ​សរីរៈ​នៅសល់​តែ​ឆ្អឹង​ទទេ​ ​រោយរាយ​ជា​ពំនូក​ៗ​ ​កន្លង​ហួស​ទៅ​មួយឆ្នាំ​ហើយ​។​បេ​។​
 [​១២៥​]​ ​សរីរៈ​សល់​នៅតែ​ឆ្អឹង​ទទេ​ ​ពុក​ផុយ​ខ្ទេចខ្ទី​ ​ជា​កម្ទេច​តូច​ ​កម្ទេច​ធំ​ផ្សេង​ៗ​ ​(​ដូចម្តេច​មិញ​)​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​(​ក៏​បង្អោន​សរីរៈ​ស្លាប់​នោះ​)​ ​មក​ប្រៀប​នឹង​កាយ​នេះឯង​ថា​ ​សូម្បី​កាយ​នេះ​សោត​ ​ក៏​គង់​នឹង​មាន​សភាវៈ​ដូច្នោះ​ ​គង់​នឹង​ក្លាយទៅជា​ដូច្នោះ​ ​នឹង​កន្លង​នូវ​ភាវៈ​ដូច្នោះ​ពុំបានឡើយ​។​ ​ភិក្ខុ​ពិចារណា​ឃើញ​ ​នូវ​កាយ​ក្នុង​កាយ​ ​ជា​ខាងក្នុង​ជាប្រក្រតី​ ​គ្រប់​ឥរិយាបថ​ទាំង៤​ ​យ៉ាងនេះ​ផង​ ​ពិចារណា​ឃើញ​ ​នូវ​កាយ​ក្នុង​កាយ​ ​ខាងក្រៅ​ជាប្រក្រតី​ ​គ្រប់​ឥរិយាបថ​ទាំង៤ផង​ ​ពិចារណា​ឃើញ​ ​នូវ​កាយ​ក្នុង​កាយ​ ​ជា​ខាងក្នុង​ ​និង​ខាងក្រៅ​ជាប្រក្រតី​ ​គ្រប់​ឥរិយាបថ​ទាំង៤ផង​ ​ពិចារណា​ឃើញ​នូវ​ធម៌​ ​ដែល​ជាទី​ប្រជុំ​កើតឡើង​ ​ក្នុង​កាយ​ជាប្រក្រតី​ ​គ្រប់​ឥរិយាបថ​ទាំង៤ផង​ ​ពិចារណា​ឃើញ​នូវ​ធម៌​ ​ដែល​សូន្យ​ទៅ​ក្នុង​កាយ​ជាប្រក្រតី​ ​គ្រប់​ឥរិយាបថ​ទាំង៤ផង​ ​ពិចារណា​ឃើញ​នូវ​ធម៌​ ​ដែល​ជាទី​ប្រជុំ​កើតឡើង​ ​ទាំង​ធម៌​ដែល​សូន្យ​ទៅ​ ​ក្នុង​កាយ​ជាប្រក្រតី​ ​គ្រប់​ឥរិយាបថ​
ថយ | ទំព័រទី ២៦០ | បន្ទាប់