ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​អ​ប្បិ​យេ​ហិ​សម្បយោគ​ទុក្ខ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ដូចម្តេច​ហៅថា​ ​បិ​យេ​ហិ​វិប្បយោគ​ទុក្ខ​។​ ​រូបារម្មណ៍​ ​សទ្ទារម្មណ៍​ ​គន្ធារម្មណ៍​ ​រសារម្មណ៍​ ​ផោដ្ឋព្វារម្មណ៍​ ​ដែល​ជាទី​ប្រាថ្នា​ ​ជាទី​ត្រេកអរ​ ​ជាទី​គាប់ចិត្ត​ ​មានដល់​បុគ្គល​ណា​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ពុំ​នោះ​សោត​ ​ជន​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ទោះ​មាតា​ក្តី​ ​បិតា​ក្តី​ ​បងប្អូន​ប្រុស​ក្តី​ ​បងប្អូន​ស្រី​ក្តី​ ​មិត្រ​ក្តី​ ​អាមាត្យ​ក្តី​ ​ញាតិសាលោហិត​ក្តី​ ​ដែល​ជា​អ្នក​ប្រាថ្នា​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​ប្រាថ្នា​នូវ​ប្រយោជន៍​ ​ប្រាថ្នា​នូវ​សេចក្តី​សប្បាយ​ ​ប្រាថ្នា​នូវ​សេចក្តី​ក្សេម​ចាក​យោ​គៈ​ ​ចំពោះ​បុគ្គល​នោះ​ ​ការ​មិនបាន​ជួបគ្នា​ ​មិនបាន​ជួបជុំគ្នា​ ​កិរិយា​មិនបាន​ប្រជុំ​គ្នា​ ​ការ​មិន​នៅ​ច្រឡូកច្រឡំ​ ​នឹង​អារម្មណ៍​ទាំង​ឡាយ​នោះ​ៗ​ ​នឹង​ជន​ទាំង​ឡាយ​នោះ​ៗ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ ​តថាគត​ហៅថា​ ​បិ​យេ​ហិ​វិប្បយោគ​ទុក្ខ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ដូចម្តេច​ហៅថា​ ​យម្បិ​ច្ឆំ​ ​ន​ ​លភ​តិ​ ​តម្បិ​ ​ទុក្ខ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​សត្វ​ ​ដែល​មាន​ជាតិ​ជា​ធម្មតា​ ​តែង​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​កើតឡើង​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ធ្វើ​ម្តេច​ហ្ន៎​ ​ឲ្យ​យើង​ទាំងឡាយ​ ​កុំ​គប្បី​មាន​ជាតិ​ជា​ធម្មតា​ ​ពុំ​នោះ​សោត​ ​ជាតិ​
ថយ | ទំព័រទី ២៨៥ | បន្ទាប់