រដ្ឋបាល​កុលបុត្ត​ក៏​និយាយ​ថា​
​អ្នក​ស្មូរ​សូម​រមែង​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​របស់​អ្នកឲ្យ​ ​អ្នក​មិន​ឲ្យ​របស់​ដែលគេ​សូម​ ​ក៏​មិនជា​ទីស្រឡាញ់​របស់​អ្នក​សូម​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ទើប​ខ្ញុំ​មិន​សូម​អ្វី​ៗ​នឹង​អ្នក​ ​ដោយ​គិតថា​ ​មិន​ឲ្យ​ជាទី​ស្អប់ខ្ពើម​ដល់​ខ្ញុំ​។​

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អម្បាលយ៉ាង​រដ្ឋបាល​កុលបុត្ត​នោះ​ ​ម្តេច​គង់​បាន​ពោល​យ៉ាងនេះ​នឹង​បិតា​របស់​ខ្លួន​ ​នឹង​បាច់​ពោល​ទៅ​ថ្វី​ដល់​ជន​នឹង​ជន​ ​(​នឹង​ខាន​ស្តីថា​ឲ្យ​គ្នា​ឯណា​បាន​)​។​ ​
 [​២០០​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​ភោគ​ទាំងឡាយ​ដែល​ពួក​គ្រហស្ថ​សន្សំ​រកបាន​ដោយ​កម្រ​ ​សូម្បី​រកបាន​មក​ហើយ​ ​ក៏​កម្រ​នឹង​ថែរក្សា​ទុកឲ្យគង់​បាន​ ​ម្នាល​មោឃបុរស​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​ភោគ​ទាំងឡាយ​ដែល​ពួក​គ្រហស្ថ​សន្សំ​ ​រកបាន​ដោយ​កម្រ​ ​សូម្បី​រកបាន​មក​ហើយ​ ​ក៏​កម្រ​នឹង​ថែរក្សា​យ៉ាងនេះ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ប្រព្រឹត្ត​តែ​សូម​ហួសពេក​ ​រៃអង្គាស​ហួសពេក​ ​ចំពោះ​ភោគ​ទាំងនោះ​ថា​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ចូរ​ឲ្យ​បុរស​ ​ឲ្យ​គ្រឿង​ហត្ថកម្ម​នៃ​បុរស​ ​ឲ្យ​គោ​ ​ឲ្យ​រទេះ​ ​ឲ្យ​កាំបិត​ ​ឲ្យ​ពូថៅ​ ​ឲ្យដឹង​ ​ឲ្យ​ចប​ ​ឲ្យ​ពន្លាក​ ​ឲ្យ​វល្ល៍​ ​ឲ្យ​ឫស្សី​ ​ឲ្យ​ស្មៅ​យ៉ាប្លង​ ​ឲ្យ​ស្មៅ​ដំណេក​ទន្សាយ​ ​ឲ្យ​ស្មៅ​ ​(​ធម្មតា​)​ ​ឲ្យ​ដីស្អិត​។​ ​ម្នាល​មោឃបុរស​ទាំងឡាយ​ ​អំពើ​ដែល​
ថយ | ទំព័រទី ១៩២ | បន្ទាប់