[​២៧៦​]​ ​ដែល​ហៅថា​ ​គ្រឿង​អាង​គឺ​ចីវរ​នោះ​ ​គឺ​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​ ​ឃើញ​ភិក្ខុ​ប្រើ​ចីវរ​បង្សុកូល​។​បេ​។​ ​ឃើញ​ភិក្ខុ​ប្រើ​ចីវរ​របស់​គហបតី​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ ​(​តែ​មិនបាន​ចោទ​)​ ​លុះ​ឃើញ​ភិក្ខុ​ដទៃ​ប្រើ​ចីវរ​របស់​គហបតី​ដែរ​ ​ហើយ​ ​(​ក្លែង​)​ ​ចោទ​ថា​ ​ខ្ញុំ​បានឃើញ​អ្នកឯង​ប្រើ​ចីវរ​របស់​គហបតី​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ហើយ​ ​អ្នកឯង​មិនមែន​ជា​សមណៈ​ ​អ្នកឯង​មិនមែន​ជា​កូនចៅ​ព្រះពុទ្ធ​ជា​សក្យ​បុត្ត​។​បេ​។​ ​ដូច្នេះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​សង្ឃា​ទិ​សេ​សគ្រប់ៗ​វាចា​។​
 ​[​២៧៧​]​ ​ដែល​ហៅថា​ ​គ្រឿង​អាង​គឺ​ព្រះ​ឧបជ្ឈាយ៍​នោះ​ ​គឺ​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​បាន​ ​ឃើញ​ភិក្ខុ​សទ្ធិវិហារិក​របស់​ឧបជ្ឈាយ៍​មានឈ្មោះ​យ៉ាងនេះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ ​(​តែ​មិនបាន​ចោទ​)​ ​លុះ​ឃើញ​ភិក្ខុ​ដទៃ​ជាស​ទ្ធិ​វិហារិក​របស់​ព្រះ​ឧបជ្ឈាយ៍​មានឈ្មោះ​យ៉ាងហ្នឹង​ដែរ​ ​ហើយ​ ​(​ក្លែង​)​ ​ចោទ​ថា​ ​ខ្ញុំ​បានឃើញ​អ្នកឯង​ជាស​ទ្ធិ​វិហារិក​របស់​ឧបជ្ឈាយ៍​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ហើយ​ ​អ្នកឯង​មិនមែន​ជា​សមណៈ​ ​អ្នកឯង​មិនមែន​ជា​កូនចៅ​ព្រះពុទ្ធ​ជា​សក្យ​បុត្ត​។​បេ​។​ ​ដូច្នេះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​សង្ឃា​ទិ​សេ​សគ្រប់ៗ​វាចា​។​
 ​[​២៧៨​]​ ​ដែល​ហៅថា​ ​គ្រឿង​អាង​គឺ​អាចារ្យ​នោះ​ ​គឺ​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​ ​ឃើញ​អន្តេវាសិក​របស់​អាចារ្យ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ ​(​តែ​មិន​ចោទ​)​ ​លុះ​ឃើញ​ភិក្ខុ​ដទៃ​ជា​អន្តេវាសិក​របស់​អាចារ្យ​ឈ្មោះ​ហ្នឹង​ដែរ​ ​ហើយ​ ​(​ក្លែង​)​ ​ចោទ​ថា​ ​ខ្ញុំ​បានឃើញ​អ្នកឯង​ជា​អន្តេវាសិក​របស់​អាចារ្យ​
ថយ | ទំព័រទី ២៨២ | បន្ទាប់