លោក​អង្គ​នោះ​ត្រូវ​ស្ងៀម​ ​មិន​សមគួរ​ដល់​លោក​អង្គ​ណា​ ​លោក​អង្គ​នោះ​ត្រូវ​ពោល​ឡើង​។​ ​ខ្ញុំ​សូត្រ​សេចក្តី​នេះ​អស់​វារៈ​ពីរ​ដង​ផង​។​បេ​។​ ​ខ្ញុំ​សូត្រ​សេចក្តី​នេះ​អស់​វារៈ​បីដង​ផង​។​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​សង្ឃ​សូម​ស្តាប់​ពាក្យ​ខ្ញុំ​។​បេ​។​ ​លោក​អង្គ​នោះ​ត្រូវ​ពោល​ឡើង​។​ ​សង្ឃ​បាន​ធ្វើ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ ​ដល់​ពួក​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​អស្ស​ជិ​ ​និង​បុន​ព្វ​សុក​ ​ឲ្យ​ចេញពី​កិ​ដា​គិរិ​ជនបទ​ថា​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​អស្ស​ជិ​ ​និង​បុន​ព្វ​សុក​ ​មិន​ត្រូវ​នៅក្នុង​កិ​ដា​គិរិ​ជនបទ​ទេ​។​ ​ការ​ធ្វើ​បព្វាជនីយ​កម្ម​នោះ​សមគួរ​ដល់​សង្ឃ​ ​ហេតុ​នោះ​សង្ឃ​ស្ងៀម​នៅ​។​ ​ខ្ញុំ​ចាំទុក​នូវ​ដំណើរ​នេះ​ ​ដោយ​អាការ​ស្ងៀម​នៅ​យ៉ាងនេះ​។​
 ​[​៣២០​]​ ​លំដាប់នោះ​ ​ភិក្ខុសង្ឃ​ ​មាន​ព្រះ​សារីបុត្តត្ថេរ​ ​និង​ព្រះ​មោគ្គល្លាន​ត្ថេ​រ​ជា​ប្រធាន​ ​ទៅកាន់​កិ​ដា​គិរិ​ជនបទ​ ​ហើយ​បាន​ធ្វើ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ ​ដល់​ពួក​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​អស្ស​ជិ​ ​និង​បុន​ព្វ​សុក​ ​ចេញពី​កិ​ដា​គិរិ​ជនបទ​ថា​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​អស្ស​ជិ​ ​និង​បុន​ព្វ​សុក​ ​មិន​ត្រូវ​នៅក្នុង​កិ​ដា​គិរិ​ជនបទ​ទេ​។​ ​ភិក្ខុ​អម្បាល​នោះ​ដែល​សង្ឃ​ធ្វើ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ហើយ​ ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​តាមដោយ​ស្រួល​ ​មិន​សម្លបរោម​ ​គឺ​មិនព្រម​តាម​ ​មិនព្រម​ប្រតិបត្តិ​តាម​ទំនងជា​ទី​រើខ្លួន​ចេញ​ ​មិន​អង្វរ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ឲ្យ​អត់ទោស​ ​ត្រឡប់ជា​ជេរប្រទេច​ ​បន្ទោស​ការ​ក​សង្ឃ​ថា​ ​សង្ឃ​លុះ​ក្នុង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ ​សេចក្តី​ស្អប់​ ​សេចក្តី​ល្ងង់​ ​សេចក្តី​ខ្លាច​ ​ហើយ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ចៀសចេញ​ទៅ​ខ្លះ​ ​សឹក​ទៅ​ខ្លះ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៣៧ | បន្ទាប់