ពួក​ភិក្ខុ​ណា​ប្រាថ្នា​តិច​។​បេ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ថា​ ​ហេតុ​ដូចម្តេច​ ​ក៏​ពួក​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​អស្ស​ជិ​ ​និង​បុន​ព្វ​សុក​ ​ដែល​សង្ឃ​ធ្វើ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ហើយ​ ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​តាមដោយ​ស្រួល​ ​មិន​សម្លបរោម​ ​មិនព្រម​ប្រតិបត្តិ​តាម​ទំនងជា​ទី​រលាស់ខ្លួន​ចេញ​ ​មិន​អង្វរ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ឲ្យ​អត់ទោស​ ​ត្រឡប់ជា​ជេរប្រទេច​ ​បន្ទោស​ការ​ក​សង្ឃ​ថា​ ​សង្ឃ​លុះ​ក្នុង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ ​សេចក្តី​ស្អប់​ ​សេចក្តី​ល្ងង់​ ​សេចក្តី​ខ្លាច​ ​ហើយ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ចៀសចេញ​ទៅ​ខ្លះ​ ​សឹក​ទៅ​ខ្លះ​។​
 ​[​៣២១​]​ ​លំដាប់នោះ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបទូល​ដំណើរ​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​។​ ​ព្រោះហេតុនេះ​ ​ដំណើរ​នេះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ឲ្យ​ប្រជុំ​ភិក្ខុសង្ឃ​ ​ហើយ​ត្រាស់​សួរ​បញ្ជាក់​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ក្នុង​ពេលនោះ​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បានឮ​ថា​ពួក​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​អស្ស​ជិ​ ​និង​បុន​ព្វ​សុក​ ​ដែល​សង្ឃ​ធ្វើ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ហើយ​ ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​តាមដោយ​ស្រួល​។​បេ​។​ ​ហើយ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​សឹក​ទៅ​ខ្លះ​ ​ពិតមែន​ឬ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ការនោះ​ពិតមែន​។​ ​ព្រះពុទ្ធ​ដ៏​មាន​បុញ្ញសិរី​ ​តិះដៀល​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អំពើ​របស់​មោឃបុរស​ទាំងនោះ​ ​មិន​សមគួរ​។​បេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ហេតុ​ដូចម្តេច​ក៏​មោឃបុរស​ទាំងនោះ​ ​ដែល​សង្ឃ​ធ្វើ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ហើយ​ ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​តាមដោយ​ស្រួល
ថយ | ទំព័រទី ៣៣៨ | បន្ទាប់