បិដក ភាគ ០២ - ទំព័រទី ១

 ​[​១​]​ ​សម័យ​នោះ​ ​ព្រះពុទ្ធ​ដ៏​មានជោគ​ ​ទ្រង់​គង់នៅ​ក្នុង​វត្ត​ជេតពន​ ​ជា​របស់​អា​នាថ​បិណ្ឌិក​សេដ្ឋី​ ​ជិត​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​សម័យ​នោះ​ ​សេយ្យ​សក​ភិក្ខុ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​មិន​ត្រេកអរ​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ ​(​ចង់សឹក​)​។​ ​ដោយហេតុ​នោះ​ ​សេយ្យ​សក​ភិក្ខុ​ ​ក៏​ទៅជា​ស្គាំងស្គម​ ​មាន​សម្បុរ​អាប់អន់​ ​កើតមាន​រោគ​ស្គម​លឿង​ ​ស្លេកស្លាំង​ ​មានខ្លួន​រវាម​ដោយ​សរសៃ​។​ ​ឧទាយិ​ត្ថេ​រ^{​(​២​)}​ ​ដ៏​មាន​អាយុ​ឃើញ​សេយ្យ​សក​ភិក្ខុ​ដ៏​មាន​អាយុ​ស្គាំងស្គម​ ​មាន​សម្បុរ​អាប់អន់​ ​កើតមាន​រោគ​ស្គម​លឿង​ ​ស្លេកស្លាំង​ ​មានខ្លួន​រវាម​ដោយ​សរសៃ​ ​លុះ​ឃើញ​ហើយ​ ​ទើប​សួរ​សេយ្យ​សក​ភិក្ខុ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​សេយ្យ​សក​ ​ហេតុអ្វី​ ​បាន​ជា​លោ​ក​ស្គាំ​ស្គម​ ​មាន​សម្បុរ​អាប់អន់​ ​កើតមាន​រោគលឿង​ ​ស្លេកស្លាំង​ ​មានខ្លួន​រវាម​ដោយ​សរសៃ​ ​(​ដូច្នេះ​)​ ​ម្នាល​អាវុសោ​សេយ្យ​សក​

---

ទំព័រទី ១ | បន្ទាប់