បិដក ភាគ ២០ - ទំព័រទី ៦៨

មាន​ភ័យ​ ​និង​សេចក្តី​ស្ញើប​នោះ​មកដល់​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​តថាគត​ ​ក៏​មិន​ឈរ​ ​មិន​អង្គុយ​ ​មិន​ដេក​សោះ​ ​ខំ​ចង្ក្រម​ដរាប​ទាល់តែ​បន្ទោបង់​ភ័យ​ ​និង​សេចក្តី​ស្ញើប​នោះ​បាន​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​កាល​តថាគត​ ​កំពុង​ឈរ​ ​ក៏​ស្រាប់តែ​មាន​ភ័យ​ ​និង​សេចក្តី​ស្ញើប​នោះ​មកដល់​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​តថាគត​ ​ក៏​មិន​ចង្ក្រម​ ​មិន​អង្គុយ​ ​មិន​ដេក​ ​ប្រឹង​ឈរ​ ​ដរាប​ទាល់តែ​បន្ទោបង់​ភ័យ​ ​និង​សេចក្តី​ស្ញើប​នោះ​បាន​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​កាល​តថាគត​ ​កំពុង​អង្គុយ​ ​ក៏​ស្រាប់តែ​មាន​ភ័យ​ ​និង​សេចក្តី​ស្ញើប​នោះ​មកដល់​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​តថាគត​ ​ក៏​មិន​ដេក​ ​មិន​ឈរ​ ​មិន​ចង្ក្រម​សោះ​ ​ប្រឹង​អង្គុយ​ ​ដរាប​ទាល់តែ​បន្ទោបង់​ភ័យ​ ​និង​សេចក្តី​ស្ញើប​នោះ​បាន​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​កាល​តថាគត​ ​កំពុង​ដេក​ ​ក៏​ស្រាប់តែ​មាន​ភ័យ​ ​និង​សេចក្តី​ស្ញើប​នោះ​មកដល់​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​តថាគត​ ​ក៏​មិន​អង្គុយ​ ​មិន​ឈរ​ ​មិន​ចង្ក្រម​សោះ​ ​ប្រឹង​ដេក​ ​ដរាប​ទាល់តែ​បន្ទោបង់​ភ័យ​ ​និង​សេចក្តី​ស្ញើប​នោះ​បាន​។

ថយ | ទំព័រទី ៦៨ | បន្ទាប់