ការ​មិន​មាន​អភិជ្ឈា​ ​ជាកុសល១​ ​ការ​មិន​មាន​ព្យាបាទ​ ​ជាកុសល១​ ​សម្មាទិដ្ឋិ​ ​ជាកុសល១​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ហៅថា​ ​កុសល​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​កុសល​មូល​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​អលោភៈ​ ​ជាកុសល​មូល១​ ​អទោសៈ​ ​ជាកុសល​មូល១​ ​អមោហៈ​ ​ជាកុសល​មូល១​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ហៅថា​ ​កុសល​មូល​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​កាលណា​អរិយសាវ័ក​ ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​អកុសល​យ៉ាងនេះ​ ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​អកុសលមូល​យ៉ាងនេះ​ ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​កុសល​យ៉ាងនេះ​ ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​កុសល​មូល​យ៉ាងនេះ​ ​អរិយសាវ័ក​នោះ​ ​លះបង់​រាគានុស័យ​ ​បន្ទោបង់​នូវ​បដិ​ឃានុ​ស័យ​ ​ដកចេញ​នូវ​មា​នា​នុ​ស័យ​ ​ប្រហែល​នឹង​ទិដ្ឋិ​ថា​ ​អាត្មាអញ​មាន​ដូច្នេះ​ ​ហើយ​លះបង់​នូវ​អវិជ្ជា​ ​ញុំាង​វិជ្ជា​ឲ្យ​កើត​ ​ធ្វើ​នូវ​ទីបំផុត​ ​នៃ​ទុក្ខ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ​ដោយសព្វគ្រប់​បាន​ ​ក្នុង​កាលនោះ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​អរិយសាវ័ក​ ​ជា​សម្មាទិដ្ឋិ​ ​ជា​អ្នកមាន​ទិដ្ឋិ​ត្រង់​ ​ប្រកបដោយ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ក្នុង​ព្រះធម៌​ ​ហើយ​បាន​មកកាន់​ព្រះ​សទ្ធម្ម​នេះ​ ​ដោយហេតុ​ប៉ុណ្ណេះ​ឯង​។​
 [​១១២​]​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ត្រេកអរ​ ​អនុមោទនា​ ​ចំពោះ​ភាសិត​ ​របស់​ព្រះ​សារីបុត្រ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ដោយ​ពាក្យ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ប្រពៃ​ហើយ​ ​ទើប​សួរ​ប្រស្នា​តទៅទៀត​ ​នឹង​ព្រះ​សារីបុត្រ​ ​ដ៏​មាន​អាយុ​ថា​
ថយ | ទំព័រទី ១៥៥ | បន្ទាប់