ផស្សាហារ ជាទី២ មនោសញ្ចេតនាហារ ជាទី៣ វិញ្ញាណាហារ ជាទី៤(១) ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះអាហារទាំង៤នេះ មានអ្វីជាហេតុ មានអ្វីនាំឲ្យកើត មានអ្វីជាកំណើត មានអ្វីជាដែនកើត។ អាហារទាំង៤នេះ មានតណ្ហាជាហេតុ មានតណ្ហានាំឲ្យកើត មានតណ្ហាជាកំណើត មានតណ្ហាជាដែនកើត។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក៏តណ្ហានេះ មានអ្វីជាហេតុ
(១) កវឡិង្ការាហារ ទី១ ដែលចាត់ជា២ គឺគ្រោតគ្រាត និងល្អិតនោះ ដោយសេចក្តីប្រៀបធៀបគ្នា ដូចសត្វក្រពើលេបថ្ម បើប្រៀបនឹងអាហារសត្វក្ងោក ដែលស៊ីពស់ និងស្ការនោះ អាហារក្រពើ ជាអាហារគ្រោតគ្រាត អាហារសត្វក្ងោក ជាអាហារល្អិត។បេ។ អាហារពួកទេវតា ជាន់បរនិម្មិតវស្សវត្តី ជាអាហារសុខុមល្អិត ជាងអាហាររបស់ពួកទេវតាជាន់និម្មានរតី ៗ ជាអាហារគ្រោតគ្រាត។ អាហារសុខុម មានរសជាតជាងអាហារជាគ្រោតគ្រាត។ កវឡិង្ការាហារនេះ ប្រមូលមក នូវឱជារស៨ប្រការ គឺបឋវី អាបោ តេជោ វាយោ វណ្ណោ គន្ធោ រសោ ឱជា។ ផស្សាហារ ទី២ បានដល់វេទនាទាំង៣ ដែលកើតអំពីការប៉ះពាល់សម្ផស្ស៦យ៉ាង។ មនោសញ្ចេតនាហារ ទី៣នោះ លោកសំដៅយកចេតនាកម្មទាំង៣ប្រការ ដែលអាចប្រមូលមក នូវបដិសន្ធិក្នុងត្រៃភព។ វិញ្ញាណាហារ ទី៤នោះ បានដល់ចិត្តណាមួយ ដែលនាំមកនូវរូប ក្នុងខណៈបដិសន្ធិក្នុងត្រៃភពនោះ។ អាហារទាំង៤នេះ បើចង់ដឹងសេចក្តីពិស្តារ ចូរមើលក្នុងគម្ពីរបបញ្ចសូទនី អដ្ឋកថា មជ្ឈិមនិកាយ មូលបណ្ណាសកៈ ត្រង់សម្មាទិដ្ឋិសុត្តវណ្ណនា។