​មាន​រូបល្អ​ខ្លះ​ ​រូបអាក្រក់​ខ្លះ​ ​មាន​គតិ​ល្អ​ខ្លះ​ ​គតិ​អាក្រក់​ខ្លះ​ ​រមែង​ដឹង​នូវ​ពួក​សត្វ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​តាមកម្ម​របស់​ខ្លួន​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​
 [​៦០​]​ ​កាលបើ​ចិត្ត​របស់​ភិក្ខុ​តាំងនៅ​ល្អ​ ​បរិសុទ្ធ​ ​ជា​ចិត្តផូរផង់​ ​មិន​មាន​ទីទួល​ ​ពោល​គឺ​កិលេស​ ​ប្រាសចាក​ឧបក្កិលេស​ ​មាន​សភាព​ជា​ចិត្តទន់​ ​គួរ​ដល់​ភាវនា​កម្ម​ ​ជា​ចិត្តនឹង​ធឹង​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ទៅតាម​អារម្មណ៍​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​បង្អោន​ចិត្ត​ទៅ​ ​ដើម្បី​អា​សវ​ក្ខ​យញ្ញា​ណ​ ​គឺ​ប្រាជ្ញា​ជា​គ្រឿង​ដឹង​នូវ​ធម៌​ ​ដែល​ធ្វើ​នូវ​អាសវៈ​ឲ្យអស់​ទៅ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ ​នេះ​ជា​ទុក្ខ​ ​ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ ​នេះ​ជាហេតុ​ឲ្យ​កើតទុក្ខ​ ​ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ ​នេះ​ជាស​ភាព​រលត់ទុក្ខ​ ​ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ ​នេះ​ជា​ផ្លូវ​ប្រតិបត្តិ​ទៅកាន់​ទី​រំលត់ទុក្ខ​ ​ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ ​នេះ​ជា​អាសវៈ​ ​ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ ​នេះ​ជាហេតុ​ឲ្យ​កើត​អាសវៈ​ ​ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ ​នេះ​ជាស​ភាព​រលត់​អាសវៈ​ ​ដឹង​ច្បាស់​តាមពិត​ថា​ ​នេះ​ជា​ផ្លូវ​ប្រតិបត្តិ​ទៅកាន់​ទី​រលត់​អាសវៈ​។​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដឹង​យ៉ាងនេះ​ ​ឃើញ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ចិត្ត​ក៏​រួចចាក​កាមាសវៈ​ផង​ ​ចិត្ត​ក៏​រួចចាក​ភវាសវៈ​ផង​ ​ចិត្ត​ក៏​រួចចាក​អវិជ្ជា​សវៈ​ផង​ ​កាលបើ​ចិត្ត​រួចផុត​ស្រឡះ​ហើយ​ ​សេចក្តី​ដឹង​ថា​ ​ចិត្ត​ផុត​ស្រឡះ​ហើយ​ ​ក៏​កើតមាន​ប្រាកដ​ ​មួយទៀត​ ​ភិក្ខុ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ជាតិ​របស់​អញ​អស់ហើយ​ ​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ ​សម្រេច​ហើយ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១០៩ | បន្ទាប់