​[​១៦១​]​ ​ម្នាល​ភារ​ទ្វា​ជៈ​ ​តថាគត​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​គួរតែ​អាត្មាអញ​ ​យក​ធ្មេញ​សង្កត់​ធ្មេញ​ ​យក​អណ្តាត​ទល់​ពិតាន​ ​សង្កត់សង្កិន​ ​គាប​ត្បុត​ ​ដុត​កំ​ដៅ​ចិត្ត​ដោយចិត្ត​។​ ​ម្នាល​ភារ​ទ្វា​ជៈ​ ​តថាគត​ឯង​ ​ក៏​យក​ធ្មេញ​សង្កត់​ធ្មេញ​ ​យក​អណ្តាត​ទល់​ពិតាន​ ​សង្កត់សង្កិន​ ​គាប​ត្បុត​ ​ដុត​កំ​ដៅ​ចិត្ត​ដោយចិត្ត​។​ ​ម្នាល​ភារ​ទ្វា​ជៈ​ ​កាលបើ​តថាគត​ ​យក​ធ្មេញ​សង្កត់​ធ្មេញ​ ​យក​អណ្តាត​ទល់​ពិតាន​ ​សង្កត់សង្កិន​ ​គាប​ត្បុត​ ​ដុត​កំ​ដៅ​ចិត្ត​ដោយចិត្ត​ទៅ​ហើយ​ ​ញើស​ក៏​ហូរចេញ​អំពី​ក្លៀក​។​ ​ម្នាល​ភារ​ទ្វា​ជៈ​ ​ដូច​បុរស​មាន​កំឡាំង​ ​ចាប់​បុរស​ដែល​ខ្សោយ​ ​ត្រង់​ក្បាល​ក្តី​ ​ត្រង់​ក​ក្តី​ ​សង្កត់សង្កិន​ ​គាប​ត្បុត​ ​ដុត​កំ​ដៅ​ ​យ៉ាងណាមិញ​ ​ម្នាល​ភារ​ទ្វា​ជៈ​ ​កាលបើ​តថាគត​ ​យក​ធ្មេញ​សង្កត់​ធ្មេញ​ ​យក​អណ្តាត​ទល់​ពិតាន​ ​សង្កត់សង្កិន​ ​គាប​ត្បុត​ ​ដុត​កំ​ដៅ​ចិត្ត​ដោយចិត្ត​ទៅ​ហើយ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៨១ | បន្ទាប់