​បុគ្គល​ណា​ ​ជា​អ្នកមានសីល​ ​មានចិត្ត​ជ្រះថ្លា​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ជឿស៊ប់​នូវ​កម្ម​ ​និង​ផល​របស់​កម្ម​ ​ដ៏​លើសលុប​ ​ឲ្យ​ទាន​ដែល​ខ្លួន​បាន​មក​ដោយ​ធម៌​ ​ចំពោះ​ពួក​បុគ្គល​មាន​សីល​ ​តថាគត​ ​ពោល​ថា​ ​ទាន​នោះ​ឯង​ ​ទើបបាន​ផល​ដ៏​បរិបូណ៌​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ជា​អ្នក​ប្រាសចាក​រាគៈ​ ​មានចិត្ត​ជ្រះថ្លា​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ជឿស៊ប់​នូវ​កម្ម​ ​និង​ផល​របស់​កម្ម​ ​ដ៏​លើសលុប​ ​ឲ្យ​ទាន​ដែល​ខ្លួន​បាន​មក​ដោយ​ធម៌​ ​ចំពោះ​ពួក​បុគ្គល​ប្រាសចាក​រាគៈ​ ​ទាន​នោះ​ឯង​ ​ប្រសើរ​ជាង​ពួក​អាមិសទាន​ ​(​ទាំងអស់​)​។​