វៀរ​ស្រឡះ​ចាក​អទិន្នាទាន​។​បេ​។​ ​មានគំនិត​យល់​ត្រូវ​ ​បុគ្គល​ទាំងអស់​នោះ​ ​លុះ​ទំ​លាយ​រាងកាយ​ ​បន្ទាប់​អំពី​សេចក្តី​ស្លាប់​ទៅ​ ​រមែង​ទៅ​កើត​ក្នុង​កំណើត​តិរច្ឆាន​ ​ប្រេតវិស័យ​ ​អសុរកាយ​ ​នរក​។​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ដឹង​យ៉ាងនេះ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ដឹង​ត្រូវ​ ​បុគ្គល​ណា​ដឹង​ផ្សេង​ ​(​អំពី​នេះ​)​ ​ការ​ដឹង​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ដឹង​ខុស​។​ ​សមណព្រាហ្មណ៍​នោះ​ ​រមែង​ស្ទាបអង្អែល​ ​ប្រកាន់​នូវ​ហេតុ​ ​ដែល​យល់​ខ្លួនឯង​ ​ឃើញ​ខ្លួនឯង​ ​ដឹង​ច្បាស់​ខ្លួនឯង​នោះ​ ​ដោយ​កម្លាំង​ទិដ្ឋិ​ ​ហើយ​ពោល​ថា​ ​សេចក្តី​យល់​នេះឯង​ ​ជា​របស់​ពិត​ ​សេចក្តី​យល់​ដទៃ​ ​ជា​មោឃៈ​។​ ​
 ​[​៨៣​]​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​បណ្តា​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ណា​ ​ពោល​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អើហ្ន៎​ ​អំពើ​ដ៏​លាមក​ក៏​មាន​ ​ផល​របស់​ទុច្ចរិត​ក៏​មាន​ ​ដូច្នេះ​ ​តថាគត​យល់ស្រប​ ​តាម​ពាក្យ​របស់​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍​នោះ​ដែរ​។​ ​ទាំង​ត្រង់​សមណព្រាហ្មណ៍​នោះ​ពោល​ពាក្យ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ខ្ញុំ​បានឃើញ​បុគ្គល​ឯណោះ​ ​ដែល​ជា​អ្នកសម្លាប់​សត្វ​ ​កាន់​យក​ទ្រព្យ​ ​ដែលគេ​មិនបាន​ឲ្យ​។​បេ​។​ ​មានគំនិត​យល់​ខុស​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៨៦ | បន្ទាប់