បិដក ភាគ ៣១ - ទំព័រទី ២៤៤

​ថា​ទៀង​ ​ឃើញថា​ជា​សុខ​ ​ឃើញថា​ជា​របស់​ខ្លួន​ ​ឃើញថា​ជា​របស់​គ្មាន​រោគ​ ​ឃើញថា​ជា​របស់​ក្សេមក្សាន្ត​ ​ពួក​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ញុំាង​តណ្ហា​ឲ្យ​ចម្រើនឡើង​។​ ​ពួក​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ណា​ ​ញុំាង​តណ្ហា​ឲ្យ​ចម្រើនឡើង​ ​ពួក​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ញុំាង​ឧបធិ​ឲ្យ​ចម្រើនឡើង​ ​ពួក​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ណា​ ​ញុំាង​ឧបធិ​ឲ្យ​ចម្រើនឡើង​ ​ពួក​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ញុំាង​ទុក្ខ​ឲ្យ​ចម្រើនឡើង​ ​ពួក​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ណា​ ​ញុំាង​ទុក្ខ​ឲ្យ​ចម្រើនឡើង​ ​តថាគត​ពោល​ថា​ ​ពួក​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​នោះ​ ​មិន​រួចចាក​ជាតិ​ ​ជរា​ ​មរណៈ​ ​សេចក្តី​សោក​ ​សេចក្តី​ខ្សឹកខ្សួល​ ​សេចក្តី​លំបាក​កាយ​ ​សេចក្តី​លំបាកចិត្ត​ ​សេចក្តី​ចង្អៀតចង្អល់​ចិត្ត​ ​មិន​រួចចាក​ទុក្ខ​ឡើយ​។​
​ [​២៦១​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចំណែក​ពួក​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ណាមួយ​ ​ក្នុង​កាលដែល​កន្លងទៅ​ ​បានឃើញ​នូវ​អារម្មណ៍​ ​ដែល​ជាស​ភាព​គួរ​ស្រឡាញ់​ ​ជាស​ភាព​គួរ​ត្រេកអរ​ ​ក្នុង​លោក​ ​ថា​មិន​ទៀង​ ​បានឃើញ​ថា​ជា​ទុក្ខ​ ​បានឃើញ​ថា​មិនមែន​ជា​របស់​ខ្លួន​ ​បានឃើញ​ថា​ជា​របស់​មាន​រោគ​ ​បានឃើញ​ថា​គួរខ្លាច​ ​ពួក​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​នោះ​ ​

ថយ | ទំព័រទី ២៤៤ | បន្ទាប់