​[​៣០២​]​ ​ម្នាល​សុសិ​មៈ​ ​ឥឡូវនេះ​ ​ការ​ដោះស្រាយ​នេះ​ក្តី​ ​ការ​មិនបាន​លុះ​ធម៌​ទាំងនេះ​ក្តី​ ​ក្នុង​ដំណើរ​នុ៎ះ​ ​ម្នាល​សុសិ​មៈ​ ​ចុះ​ហេតុនេះ​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ព្រះ​សុសិ​មៈ​មាន​អាយុ​ ​ក្រាប​ចុះ​ទៀប​ព្រះ​បាទា​ ​នៃ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដោ​យសិរ្សៈ​ ​ពោល​ខមាទោស​ ​នឹង​ព្រះមានព្រះភាគ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កំហុស​គ្រប​សង្កត់​ហើយ​ ​នូវ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​តាមដោយ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ជា​មនុស្ស​ល្ងង់ខ្លៅ​ ​ជា​មនុស្ស​វង្វេង​ ​ជា​មនុស្ស​មិន​ឈ្លាស​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ណា​ ​ជា​អ្នក​លួច​ធម៌​ ​បួស​ក្នុង​ធម៌​វិន័យ​ ​ដែល​ព្រះអង្គ​សំដែង​ហើយ​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​អត់​នូវ​កំហុស​ ​តាម​ទោស​ ​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​នោះ​ ​ដើម្បី​ការ​សង្រួម​តទៅ​។​
​ [​៣០៣​]​ ​អើ​សុសិ​មៈ​ ​កំហុស​គ្រប​សង្កត់​អ្នក​ ​តាមដោយ​អ្នក​ ​ជា​មនុស្ស​ល្ងង់ខ្លៅ​ ​ជា​មនុស្ស​វង្វេង​ ​ជា​មនុស្ស​មិន​ឈ្លាស​មែន​ ​អ្នកឯង​ដែល​ជា​អ្នក​លួច​ធម៌​ ​បួស​ក្នុង​ធម៌​វិន័យ​ ​ដែល​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ម្នាល​សុសិ​មៈ​ ​ដូច​ពួក​រាជបុរស​ ​ចាប់បាន​ចោរ​ ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់​ ​នាំមក​ថ្វាយព្រះ​រាជា​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​សម្មតិទេព​ ​នេះ​ជា​ចោរ​ ​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់​នឹង​ព្រះអង្គ​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះហឫទ័យ​ដាក់​អាជ្ញា​ណា​ ​ដល់​ចោរ​នេះ​ ​សូម​ព្រះអង្គ​ដាក់​អាជ្ញា​នោះ​ចុះ​ ​ទើប​ព្រះរាជា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៨៤ | បន្ទាប់