​[​៣០១​]​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សោតា​បត្តិ​យង្គ​ ​ទាំង​ ​៤​ ​មិន​មានដល់​អរិយ​សាវក​ណា​សព្វគ្រប់​ ​ដោយ​ប្រការ​ទាំងពួង​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​អរិយ​សាវក​នោះ​ឯង​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ពោល​ថា​ ​អ្នកមាន​ធម៌​ ​ជា​គ្រឿង​នៅ​ ​ដោយ​សេចក្ដីប្រមាទ​មែន​ឬ​។​ ​ម្នា​លន​ន្ទិយៈ​ ​សោតា​បត្តិ​យង្គ​ ​ទាំង​ ​៤​ ​មិន​មានដល់​អរិយ​សាវក​ណា​សព្វគ្រប់​ ​ដោយ​ប្រការ​ទាំងពួង​ទេ​ ​តថាគត​ ​ក៏​ហៅ​បុគ្គល​នោះ​ថា​ ​ជា​ខាងក្រៅ​ ​តាំងនៅ​ក្នុង​ប៉ែក​របស់​បុថុជ្ជន​។​ ​ម្នា​លន​ន្ទិយៈ​ ​មួយទៀត​ ​អរិយ​សាវក​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្ដីប្រមាទ​ ​ជាប្រក្រតី​ផង​ ​ជា​អ្នក​មិន​មាន​សេចក្ដីប្រមាទ​ ​ជាប្រក្រតី​ផង​ ​យ៉ាងណា​ ​អ្នក​ចូរ​ស្ដាប់​ ​នូវ​សេចក្ដី​នោះ​ ​ចូរ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ឲ្យ​ល្អ​ ​តថាគត​នឹង​សំដែង​ប្រាប់​។​ ​នន្ទិ​យៈ​សក្កៈ​ ​ទទួល​ស្ដាប់​ព្រះពុទ្ធដីកា​ ​របស់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ថា​ ​ព្រះករុណា​ ​ព្រះអង្គ​។​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​
 ​[​៣០២​]​ ​ម្នា​លន​ន្ទិយៈ​ ​អរិយ​សាវក​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្ដីប្រមាទ​ ​នៅជា​ប្រក្រតី​ ​តើ​ដូចម្ដេច​។​ ​ម្នា​លន​ន្ទិយៈ​ ​អរិយ​សាវក​ ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​សេចក្ដី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​ថា​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​នោះ​។​បេ​។​ ​ជា​សាស្ដា​នៃ​ទេវតា​និង​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ជា​ព្រះពុទ្ធ​មានជោគ​ ​ព្រោះ​ហេតុដូច្នេះ​ឯង​។​ ​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​នៅ​ត្រេកអរ​ ​ត្រឹមតែ​សេចក្ដី​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ ​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​ ​ហើយ​
ថយ | ទំព័រទី ១៩៣ | បន្ទាប់