​ពួក​សក្យ​នៅក្នុង​ក្រុង​កបិល​ព័ស្តុ​ ​បានឮ​ដំណឹង​ថា​ ​ឮថា​ ​ភិក្ខុ​មួយ​រូប​ ​នៅចាំ​វស្សា​ ​ទៀប​ក្រុង​សាវត្ថី​ ​រួចហើយ​មកដល់​ក្រុង​កបិលភស្តុ​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ពួក​សក្យ​នៅក្នុង​ក្រុង​កបិល​ព័ស្តុ​ ​ក៏​ចូល​ទៅ​រក​ភិក្ខុ​នោះ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ ​ថ្វាយបង្គំ​ភិក្ខុ​នោះ​ហើយ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​។​ ​លុះ​ពួក​សក្យ​នៅក្នុង​ក្រុង​កបិល​ព័ស្តុ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​បាន​និយាយ​នឹង​ភិក្ខុ​នោះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​
 ​[​៣២៥​]​ ​បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​មិន​មាន​ព្រះរោគ​ ​ទាំង​មាន​ព្រះ​កាយពល​ឬទេ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​មិន​មាន​ព្រះរោគ​ ​ទាំង​មាន​ព្រះ​កាយពល​ដែរ​។​ ​បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រះ​សារីបុត្ត​ ​និង​ព្រះ​មោគ្គល្លាន​ ​មិន​មាន​រោគ​ទាំង​មាន​កំឡាំង​ដែរ​ឬ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រះ​សារីបុត្ត​ ​និង​ព្រះ​មោគ្គល្លាន​ ​លោក​មិន​មាន​រោគ​ ​ទាំង​មាន​កំឡាំង​ដែរ​។​ ​បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចំរើន​ ​ភិក្ខុសង្ឃ​មិន​មាន​រោគ​ ​ទាំង​មាន​កំឡាំង​ដែរ​ឬ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុសង្ឃ​មិន​មាន​រោគ​ ​ទាំង​មាន​កំឡាំង​ដែរ​។​ ​បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចំរើន​ ​ក្នុង​ចន្លោះ​វស្សា​នេះ​ ​តើ​លោក​បាន​ស្ដាប់ធម៌​ ​ចំពោះ​ព្រះ​ភក្ត្រ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​បាន​ទទួល​កិច្ចការ​អ្វី​ ​ចំពោះ​ព្រះ​ភក្ត្រ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ដែរ​ឬ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២១២ | បន្ទាប់