[៥០] លំដាប់នោះ ភិក្ខុទាំងនោះ ក៏គិតគ្នាថា ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ត្រាស់សំដែងអសុភកថា ពោលសរសើរគុណនៃអសុភ ពោលសរសើរគុណ នៃការចំរើនអសុភ ដោយបរិយាយដ៏ច្រើន លុះគិតដូច្នេះហើយ ក៏នាំគ្នាប្រកបសេចក្ដីព្យាយាម ក្នុងការចំរើនអសុភជាច្រើនបែប ច្រើនវិធី ភិក្ខុទាំងនោះ ក៏នឿយណាយ ធុញទ្រាន់ ខ្ពើមឆ្អើម នឹងរាងកាយនេះ នាំគ្នាស្វែងរកគ្រឿងសស្ត្រា(១) ភិក្ខុ ១០ រូបនាំគ្រឿងសស្ត្រាតែមួយថ្ងៃ ក៏មាន ២០ រូប។បេ។ ពួកភិក្ខុ ៣០ រូប នាំគ្រឿងសស្ត្រាមកតែមួយថ្ងៃក៏មាន។
[៥១] គ្រានោះឯង ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ចេញចាកផលសមាបត្តិ ដោយកាលកន្លះខែកន្លងទៅ ក៏ហៅព្រះអានន្ទដ៏មានអាយុមកថា ម្នាលអានន្ទ ហេតុដូចម្ដេចហ្ន៎ បានជាពួកភិក្ខុ ហាក់ដូចជាស្ដួចស្ដើងទៅ។ ទើបព្រះអានន្ទក្រាបទូលថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ពិតដូចជាព្រះពុទ្ធដីកាណាស់ ព្រោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ ត្រាស់សំដែងអសុភកថា ទ្រង់ពោលសរសើរអសុភ ទ្រង់ពោលសរសើរការចំរើននូវអសុភ ដល់ភិក្ខុទាំងឡាយ ដោយបរិយាយដ៏ច្រើន។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន លុះពួកភិក្ខុនោះ គិតគ្នាថា
[៥១] គ្រានោះឯង ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ចេញចាកផលសមាបត្តិ ដោយកាលកន្លះខែកន្លងទៅ ក៏ហៅព្រះអានន្ទដ៏មានអាយុមកថា ម្នាលអានន្ទ ហេតុដូចម្ដេចហ្ន៎ បានជាពួកភិក្ខុ ហាក់ដូចជាស្ដួចស្ដើងទៅ។ ទើបព្រះអានន្ទក្រាបទូលថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ពិតដូចជាព្រះពុទ្ធដីកាណាស់ ព្រោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ ត្រាស់សំដែងអសុភកថា ទ្រង់ពោលសរសើរអសុភ ទ្រង់ពោលសរសើរការចំរើននូវអសុភ ដល់ភិក្ខុទាំងឡាយ ដោយបរិយាយដ៏ច្រើន។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន លុះពួកភិក្ខុនោះ គិតគ្នាថា
(១) ភិក្ខុទាំងនោះ មិនមែនគ្រាន់តែស្វែងរកគ្រឿងសស្រ្តា មកតែប៉ុណ្ណោះទេ ក៏បានផ្តាច់ជីវិតខ្លួន ដោយខ្លួនឯងក៏មាន ចានចូលទៅរកសមណកុត្តកៈ ឈ្មោះ មិគលណ្ឌិក ឲ្យផ្តាច់ជីវិតខ្លួន ក៏មាន (ដូចមានសេចក្តីដំណាល ក្នុងវិន័យបិដក ភាគទី១ ទំព័រ២២៣) អដ្ឋកថា។